9 audit verda at fá yfirrád Danaveldis med kappi einu ok áleitni vid dgna menn, þykift ek vita at ek ok mínir menn munum ráng- liga málum dreifdir vid Harald, fé ek nú þat rád er öllum ofs gegnir bezt, ok vel hajfir varri frændfemi: Ek mun rída heftin- Um Háfeta, ok fara fámennr á fund Har- alds frænda, ok bæta hanum, fé nockut afgiörc af minni edr vina minna hendi til hans, mun þá eingi komaft millum vor, er vid tölumft tveir vid; er Haraldr frændi fva vcl at fér, at aldri munhann nídaft á mér né þeim mér fylgia, Kýs ek med mér til far- arinnar Einar þambaríkélfir ok Asmund Grankélsfon. Einar mæld: tregr er ek herra! til at fylgia þér í þá för, því ek veic at Haraldr konúngr frændi þinn hefirheit- an hug ámér, fökum þefs ek ann ei und- irkonúngi at giöra íik offtóran þiódkon- úngi, en þó mun koma enn íem optar at því fem mælt er: at dýrt er drotcins ordit. Cap. IX. Eptir þetta ftigu þeir konúngr ok fé- lagar hans á hefta fína, ok ridu mikinn nidr at íiáfarftröndum. Leid þeirra lá gégnum einn lángan íkóg ok vídan. Sem þeir ridu um mörkina, rann hiörtr þvert af Vegi hiá hefti konúngs. I því gall vid bog- aftreingr furdu hátt í íkóginum. Ör fló í ftdu-á hefti konúngs. Heftrinn kéndi fárs* aUkans, okærdift, hlióp hann þáfem fugl %gi,' ok var líkaft fem eldr brynni ur neisum hans. Konúngr feck ei vidrádit ^lcftinn, ok vildi hlaupa af baki, vard hanum þá fótr faftr íftigreipi, mátti hann þ^ ei hiálpa fér, ok dró heftrinn konúng óþyr- C I num feniorum cæde grasfari, fed principes dccetin terra, cui dominari olim cogitant, cuivis parcere; nec Haraldo dabitur regno Daniæ potirii hac via, uc homines nobilio res lædat et perfequatur. Animadvertere mihi videor, quod me meosque viros non ncmo corarn Haraldo maligne íit calumnia- tus. At enim vero confilium video, quod nobis omnibus optime conducat, quodque amicitiam noftram maxime deceat: Vectus equo Haafete ego fumtis paucis comitibus Haraldum cognatum meurn adibo, eique bompenfationem offeram, fiquid ille a me meisve læíus fuerit. Quando nos duum- viri convenerimus, nemo noftros animos mutuo abalienabit; H.'raldus vero tam ho* nefti eft ingenii, ut neutiquam aliquod in me meosve comites fcelus committere in animum inducat. Hujus itineris focios eli- go Einarum Thambaríkelverum et Asmun- dum Grankclidem. Tum Einarus: non admodum, inquit, mihi volupe eft hanc tecum expeditionem íufcipere; fcio enim HaraldumRegem tuum cognatum meodis- fe, quod non æquo animo tulerim reguluin aliquem Regis fuperioris fpiritus fumere; verum hic credo eveniet, quod plerumque fit juxta dictum illud: magni habetur do* rnini voluntas. Cap. IX. Pofteaequos fuos confcenderunt, Rex et comites, atque fecundum rnaris litora dia equitarunt. Fercbat iter per longam amplamque íylvam. Dum illac pergebant, cervus forte equum Regium oblique præ* tercurrebat. Inter ea audiebatur in fylva graviter fonans in arcu ncrvus, unde cmis- fa fagitta in equi latus involans eum adeo acriter vulneravit, ut oeftro velut percus- fus avis pernicitate curreret, utque ex ejus oculis ardor igneus emicaret. Rex equum regere impotcns cum de dorfo ejus fe deji- cere vellet, ftapedi fuum pedem implicuit. SicRcgem, confilii auxiliique inopem equus per

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald