(( UNDSBÓKASAFN j „Sök má i salti liggja.“ Ilinir ágætu gjörfearmenn í Bárbardal, og prest- urinn orbalaust meb þeim, hafa þulið ianga rollu á 9. og 10. bls. tímaritsins Norfera ár 1857, til af) verja gjörbir sínar í makaskiptamálinu milli Halld- ársstaöa og Eyjadalsár, og hefir þeim tekizt þaö eins vel og vib var ab báast ‘af slíkum mönnum. J>ab var bágt, fyrst þeir tóku svo mikib rúm úr blabi voru Norfilendinga, af) þeir skyldi sneiba hjá öll- um höfubatribum málsins, en verja mælsku sinni — því mælskir er þeir — til af> snúa út úr og hártoga ab raunarlausu. þeir tala írirgjörb sinni mikif) um „Skollavafi," sem ranglega hafBi vcriÖ prentaÖ fyrir BTröllavab“, er þab heitir. Sömu- leibis fara þeir mörgum orbum um þab, aÖ fast- eign höfundarins hrykki ekki í annan gaflinn, ef eú nýja kirkja væri rifin, sem nú stendur á Lundar- brekku og önnur ný byggb - meiningin ylir allt Lundarbrekku Iand —, en færa ekkert því til sönn- unar, ab Halldórsstabir sje áfallajörb og ekki hálf- gildi Eyjadalsártorfunnar í sumu, sem sýndist þó nokkru varba. Osannindi og yfirhylming gjörÖarmanna er svo víba í ritgjörb þeirra, ab jeg vil ekki þreyta les- andann á því, ab tína þab allt saman hvab fyrir *ig; en skylt finn jeg mjer ab gjöra þab fyr- ir gjörbarmerm, aö koma afreksverkum þeirra í

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Kvarði
(10) Litaspjald