![loading/hleð](/images/loadingkey-7e99e1159a3686f6aa4f90043c554483.gif)
(3) Blaðsíða [3]
Verum glaíir í dag,
er í vinar vors hag
hefir vereldin maklega gjeingjifi.
Senn er Glólundur grænn,
senn er Grashagi vænn,
þnr mun gaman nð reík’ilir eingjið.
fó vjer skiljum um stund,
þá muu faguaðarlund,
okkur fljótt bera aptur að honduin;
því að lijólið fer ótt,
því nð íleíið er iijótt,
er oss flitur að Glólundar strenduni.
Þegar lauf skríðir lijork,
þegar Ijósgul uni niork
rennur lifandi kornstáuga nióða,
þá mun farið af stað,
þá mun þeíst heím í hlað
til lians forgjeírs í lundinum góða.
fá mun sjón verða’ að sjá
hvurnig hirðinum hjá
þar í hnganum sauða þrífst íjoldinn;
þá mun riðið í lund
til nð stitta sjer stuud,
þá mun staupunum glanirað á kvoldin.