4 fteinn brá Oddi á einmæli, ok fpurdi hvert þeir væri.' nockurs' afvalldir um þetta mál, fagdi Jat kóngr var reidr, ok hann mundi miók eptirleita. Oddr mællti: þat er fann- aft vinur at vér ernm ei íkírir um, tóku þeir í fyrftu med fínu einrædi at kaupa vid Finna, enn nú hefir ek þó fídan rád tilgéfit at leynaft mætti, Hvar er nú fé þat kom- it ? fegir þorfteinn. Oddr íegir at allt er í einu húdfati. Hér mun Kóngr enn koma, fegir þorfteinn, ok láta ranfaka, Enn þathúdfat, fem Finn-feít er í, íkal taka ok leggia undir kóng, ok búa þar á háfæti ofan, gét ek at hann vari þefs ei, at undir honum íiálfum fé þat fé, enn þó er þat allt med nockurri hættu hvörfu til vill takaft. Fórþorfteinn þá í burt, enn Oddr gérdi fvo íém hann hafdi rád tilgéfit, Kom kóngrþar, ok fetdftí fætit er honum var búit, enn menn hans leitudu í kiftum ok hvervetna, var uppbrotit þat er vænft var til, ok fanft ecki þat erþeir leitudu. Kóngr mællti: ei má ek þetta íkilia hverfu fer, þvíat ck þykiumft víft vita at nockut Finn- fé er hér í íkipinu. Cap. V. Géck kóngr þá í burt ok menn hans, ennþorfteinn dvaldift eptir litla ríd, ok mæll- ti vid Odd: ei mun þat rád leingr hlýda, því at kóngr mun feint afhyggia uin eptir- leitina, ok fia mun hann nu næft er hann kémr þetta bragd. Látit nú koma fet í feglit, ok feftit upp um rána. Allt mun nú verda rofit bædi búlkinn ok annat. Svo gérdu þeir Oddr fem þorfteinn mællti; enn hann geck í burt, ok er hann kom fyri kóng, fpyr kóngr því hann dveldift eptir. þorfteinn fvarar: naudfýn bar til herra, ek var at géra at hofu minni. Kóngr vard fár um. Litlu fídar kom kóngr á íkip Odds. Vera kann at þér búit fæti mitt med Finn-íkattinum, ok íkal þar nú fyrft leita manfit, et cum Oddo, folus cum folo, col- loquens, quæfivit, hujusne criminis rei esfent, monuitque, Regem ira vehementer incenfum, acri ftudio rem examinaturum. Refpondit Oddus: verum eft, mi amice, nos culpæ haud prorfus esfe expertesini- tio illi proprio impulfu a Finnis emere in- ceperunt, dein vero emta celandi illis ipfe auctor fui. Qvid autem ex his jam factum eft, inquít Thorfteinus. Suntomnia, ait Oddus, in uno marfupio depofita, Tum Thorfteinus: Redibit certeRex denuofcru- taturus; fuadeo, ut marfupium merces Finnicas continens, fub Rege ponatur, ibi- que folium illi inftruatur; præfagio, ipfi non in mentem venturum, quod fub illo ipfo merces condantur, non tamen fine periculo hicce aufus fufcipitur. Difcesfít Thorfteinus, fecitque Oddus, uti ille fua- ferat. Venit Rex, feditque in folio, ipfi præparato, dum viri ejus ciftas examina- bant, omniaque loca in quibus inveniendi quid fpes erat referabant, nil tamen vel exactisfimo fcrutamine invenientes. Rex mirationem fuam teftabatur, quomodo id fieret, cum cerdsfime fcire fibi videretur, aliquid mercis Finnicæ in navi repertum iri. Cap. V. Ille ergo cum viris fuis difcesfie, fed Thorfteinus aliquanto poft remanfít, cum Oddo collocuturus. Non longius, ait, fuccedit hoc confilium, rex enim a fcru* tando non defiftet, fed proxima vice cum redierit, hunc aftum perfpiciet. Velo merces intexite, et circa antennæ fummi- tatem ipfas figite; nunc enim et omnes fa- fces, et quicquid ubique erit, examini fub* jectum fore prævideo. Secutus eft Oddus Thorfteini monita. Hic cum ad Regem accederet, quæfivit ab ipfo Rex: cur mo* ratus fuisfet; refpondit ille: necesfitas me cogebat Domine, nam in tibialibus meis aliquid ligandum erat. Rex fubiratum fe præbuit, brevique poft Oddi navim revi- fit;

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Saurblað
(20) Saurblað
(21) Band
(22) Band
(23) Kjölur
(24) Framsnið
(25) Kvarði
(26) Litaspjald