(10) Page 10
10
manns, og verður öllum minnisstæð, þeim er séð hafa,
bæði að því hvað fegurð og fjolhæfni snertir.
Kjarval er lítið fyrir það gefinn, að halda sjálfur sýn-
ingar á verkum sínum, og það er viðburður í listalífi höf-
uðstaðarins, er mönnum gefst kostur á að sjá verk hans
í sýningarsal, enda hafa Reykvíkingar ekki látið slík tæki-
færi ganga sér um greipum.
Á sýningu Kjarvals, sem stendur yfir í Markaðsskálan-
um þessa dagana, getur að líta ýms þau verk, sem hann
hefir unnið á síðasta ári, landslagsmyndir og hugsmiðar
í leiftrandi litum, — leiftrdandi í listameðförum málarans.
Iijarval stendur utan og ofan við gagnrýni, þvi að hann
fer sínar eigin leiðir — brýtur sér brautir sjálfur og mát-
ar eins og hann vill mála, og til þess hefir hann valdið.
Af íslenskum málurum stendur Kjarval Reykvíkingum
næst, því að flestar og raunar allar þær landslagsmynd-
ir, sem hann hefir málað á síðari árurn, eru úr nágrenni
Reykjavíkur, en þar hefir Kjarval fengið það viðfangs-
efni, sem atdrei þrýtur í listamannsaugum hans.
„Mosa-sería“ Kjarvals verður ekki metin til fjár, og það
er synd og skömrn, að allar þær myndir skuli ekki vera
á einum og sama stað — í listasafni ríkisins, — sem að
sjálfsögðu yrði þá að eiga „þak yfri höfuðið".
Á sýningunni eru ýmsar af þessum „mosamyndurn“, með
misjöfnum blæbrigðum, eftir nýfallið regn eða í rökkur-
móðu. Þar er logandi hraun eins og listamaðurinn sér það,
og Vifilsfell í blárri móðu eða birtu skinandi sólar. Ef eg
man rétt er frá því skýrt í fornum sögum, að Vífill hafi
gáð til veðurs af Vífilsfelli, en fellið verður þó frægara af
því, hve víða það kemur við í sögu Kjarvals, og hvernig
hann hefir séð það i ýmsum blæbrigðum.
En nóg um það. Á sýningunni gafst þeim, er þetta rit-
ar, færi á að ná tali af Kjarval, og við óskuðum hvorum
öðrum til hamingju með sýninguna.
„Já, myndirnar hefi eg hengt upp þannig, að veggirnir
njóti sín, — einmitt eins og þær eiga að vera um aldur
og æfi, en gólfið þyrfti að vera hvítt og gljálakkað, til
þess að myndirnar féllu alveg inn í umhverfið“, sagði Kjar-
val. En svo bætti hann við: „Nú er eg bráðum búinn að