2. Unda djúpin ýmsra mikið blœddti, ægis-hjúpi-dætur [ui nærklæddu börn og maka burtutaku og böl orsaka, forlög áfram æddu ! tí. Sökktust niðr sjös í grunnið kalda, svikul Jiegar grandaði þeim alda brims í öruin bisna störum báru-jörnm, er hugðust landi að lialda. 4. Sorg og mæðuin sízt þeir hafa að kvíða, sæluhöfn sem veitt er himins blíða; á Herrann trúum; lieiin oss biium. huga sniium fiángað, Jieir vor bíða. 5. Vetrar hriðum v/st mun eittsinn linna, vorsins blíður jiegar eylífs hlynna; svo fær enda eymda benda, nns að lenda og vini fæst að finna. (i. þreyum glaðir [irautir að nær steðja, [ivíaö hraðir ver skulum heiminn kveðja, nppi að dansa í engla fansl eyðir vansa, og Guðs lniss gnægtuin seðjast. 7. Huga sinium himni að með skyndi, huggun búa mun oss [>að í lyndi: að meiga finna sambiið sinna samkristinna í upprisinna yndi. Jón Austmann.

(1) Blaðsíða [1]
(2) Blaðsíða [2]
(3) Blaðsíða [3]
(4) Blaðsíða [4]
(5) Kvarði
(6) Litaspjald