hann nefnir „Nonfígúratív list“, í Birtingi frá 1955, sem þá var eitt skeleggasta málgagn þessarar stefnu, útskýrir hann eðli geómetrískrar myndlistar: Nonfígúratívt málverk er eins og áður var sagt eingöngu bygging lita og forma. Milli verksins og listamannsins er enginn þriðji aðili, ekkert mótív handan við myndina- ...Allar listir eru í nánu sambandi við hugsun og tilfinningu samtíðar sinnar og svo er einnig um nonfígúratíva málaralist. Hún ber með sér hraða nútímans og breytileik, en einnig nákvæmni í vinnubrögðum. Þannig túlkar hún anda tímabilsins kannski frekar en ytra útlit þess.2 II Karl Kvaran stundaði nám við Handíða- og myndlistaskólann í Reykjavík frá 1942. Þar komst hann í kynni við Þorvald Skúlason, sem var aðalkennari hans, og án efa hafa þau kynni haft mikil áhrif á Karl. Þorvaldur var þá nýkominn heim og flutti með sér ný sjónarmið , ásamt öðrum, sem gjarna tókust á við hin hefðbundnu. Hann málaði landslag og mannverur með kraftmiklum lit og einfaldri og sterkri teikningu. Karl nam síðar við Listaakademíuna í Kauþmannahöfn en var einnig í einkaskóla Rostruþ Boyesens frá 1945-48. Hjá Boyesen var aðaláherslan lögð á teikningu og einungis teiknað eftir grískum styttum. Þegar Karl sneri heim var hann í nánum tengslum við Septemberhópinn og sýndi tvisvar með honum árin 1951 og 1952. í gegnum þá kynntist hann endurvakningu eftirstríðsáranna á konkretisma þriðja áratugarins. Fyrstu konkret verk Karls byggðu á samspili stórra beinna flata, oftast í hreinum frumlitum að hætti Mondrians, sem féllu hver að öðrum án afmarkandi útlína. Um 1955 varð breyting á verkum Karls og hann tók að byggja myndirnar út frá eins konar uppistöðugrind, yfirleitt svartri, úr láréttum og lóðréttum línum sem sett var á móti ákveðnum bakgrunni ýmissa lita, sem urðu með tímanum mýkri og blandaðri. Þessar myndir voru einkum unnar í olíu og gvass. Ennfremur vann hann klippimyndir af svipuðum toga, enda hentaði sú aðferð hinni ströngu og formföstu myndbyggingu afar vel. í viðtali við Björn Th. Björnsson í Birtingi 1958 útskýrir Karl þessi seinni verk sín þannig: ...mér þykir gaman að láta þessa mjúku liti spila á móti harðri uppistöðunni. Konstrúktiónin stendur kyrr, en mjúkur yfirgangurinn í litunum myndar einskonar hæga hreyfingu á móti uppistöðuformunum. Og venjulega er það svarti liturinn sem leiðir hina af sér.3 Hver var þróun slíks flatarmálverks? Þegar á leið hlutu að verða breytingar. Hér á landi fóru margir út í Ijóðrænar abstraktsjónir eða hreinan abstrakt expressjónisma undir áhrifum frá Bandarikjunum. Áhrifa oplistarinnar gætti þó ekki nema hjá Herði Ágústssyni sem kynntist slíkum tilraunum þegar 1955 hjá Vasarely, en hún var í rökrænu framhaldi konkretismans. En hjá Karli varð breytingin ekki mikil. Hin stranga bygging mýktist upþ, varð lífrænni og um leið Ijóðrænni undir áhrifum frá Richard Mortensen og franska skólanum. Hann læturformin ganga hvert yfir annað og mynda þannig sterka rýmisverkan. Þessar myndir sem gerðar voru á 9

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Kápa
(40) Kápa
(41) Kvarði
(42) Litaspjald