Þorbjörg Sveinsdóttir. RTU dáin, aldna vina mín, — pgátö öskuhrúga sálarborgin þín, — liðin, búin þessi þunga raun? Þú varst eldborg, nú ertu’ orðin hraun. Harða blíða, heita, sterka sál, hjarta þitt var eldur, gull og stál, ólíkt mér, en alt eins fyrir það ertu gróin við minn hjartastað. Öllu góðu unni eg sem þú: einurð, sannleik, drengskap, von og trú; eins mig píndi þessi botnlaus þraut, þessi urð, er sligar lífsins braut. En ég hræddist hjartalífs þíns eld; heillar þjóðar kvölum varstu seld, vildir sjaldan vægð né stundarbið, vildir stríð, og helzt að fornum sið. Hvert þitt andtak gafstu þinni þjóð, það var húnf sem kynti tvenna glóð;

(1) Front Board
(2) Front Board
(3) Front Flyleaf
(4) Front Flyleaf
(5) Illustration
(6) Illustration
(7) Page 1
(8) Page 2
(9) Page 3
(10) Page 4
(11) Page 5
(12) Page 6
(13) Page 7
(14) Page 8
(15) Page 9
(16) Page 10
(17) Page 11
(18) Page 12
(19) Page 13
(20) Page 14
(21) Page 15
(22) Page 16
(23) Page 17
(24) Page 18
(25) Page 19
(26) Page 20
(27) Page 21
(28) Page 22
(29) Page 23
(30) Page 24
(31) Page 25
(32) Page 26
(33) Page 27
(34) Page 28
(35) Page 29
(36) Page 30
(37) Page 31
(38) Page 32
(39) Rear Flyleaf
(40) Rear Flyleaf
(41) Rear Board
(42) Rear Board
(43) Spine
(44) Fore Edge
(45) Scale
(46) Color Palette