Þorbjörg Sveinsdóttir. RTU dáin, aldna vina mín, — pgátö öskuhrúga sálarborgin þín, — liðin, búin þessi þunga raun? Þú varst eldborg, nú ertu’ orðin hraun. Harða blíða, heita, sterka sál, hjarta þitt var eldur, gull og stál, ólíkt mér, en alt eins fyrir það ertu gróin við minn hjartastað. Öllu góðu unni eg sem þú: einurð, sannleik, drengskap, von og trú; eins mig píndi þessi botnlaus þraut, þessi urð, er sligar lífsins braut. En ég hræddist hjartalífs þíns eld; heillar þjóðar kvölum varstu seld, vildir sjaldan vægð né stundarbið, vildir stríð, og helzt að fornum sið. Hvert þitt andtak gafstu þinni þjóð, það var húnf sem kynti tvenna glóð;

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Mynd
(6) Mynd
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Blaðsíða 17
(24) Blaðsíða 18
(25) Blaðsíða 19
(26) Blaðsíða 20
(27) Blaðsíða 21
(28) Blaðsíða 22
(29) Blaðsíða 23
(30) Blaðsíða 24
(31) Blaðsíða 25
(32) Blaðsíða 26
(33) Blaðsíða 27
(34) Blaðsíða 28
(35) Blaðsíða 29
(36) Blaðsíða 30
(37) Blaðsíða 31
(38) Blaðsíða 32
(39) Saurblað
(40) Saurblað
(41) Band
(42) Band
(43) Kjölur
(44) Framsnið
(45) Kvarði
(46) Litaspjald