12 ir óvinir BHomöopathíunnar„ sanni því ekki öllu meira á móti henni, en sögusögn þeirra um upp- risu Krists, sem keyptu vottana til ah vitna um hvaS gjört hefhi verib vi?i líkama hans á meban þeir sjálfir (vottarnir) sváfu; eha þeirra, sem sögSu vib sjálfan hann: „Segjum vjer ekki vel: þú ert samverskur og djöfull er í þjer“ Herra landíæknirinn segist eitt sinn sjálfur hafa „þótzt ætla aí> ganga úr skugga um, hvort meböl Homöopathanna hefíu þann krapt, er þeir segja“; þetta mun vera öldungis satt, þegar þab er teldí) næmt eptir orbunum: Menn þykjast gjöra vel, þa& sem þeim sjálfum þykir og finnst í þann svipinn nógu vel og dyggilega gjört, þó þab ekki sje þab í raun og veru; þetta skyhli ekki hafa átt sjer stab hjá höfundinum. Eeynsla hans gat verib me& tvennu móti: anna&hvort hafi hann prófab mebölin sjálf eptir efnafræbisreglum, og þori jeg ekki ab fortaka meb öllu , ab mögu- legt sje ab finna meb þessum hætti, hvort þab frumefni, er í mebalinu, sem því er gefib nafn af — hitt mun þar á mótallsckki mögulegt: ab dæma af þessari reynslu út af fyrir sig um þab, hvort mebalib hafi þann lækningarkrapt, sem því er eignabur. Eeyna mátti og smáskamtamebölin á sjúklingum, og meb þessum hætti er ætlandi, ab herra Hjaltalín Iiafi prófab þau af þeim, er hann dæmir kraptlaus og einskis nýt.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Saurblað
(28) Saurblað
(29) Band
(30) Band
(31) Kjölur
(32) Framsnið
(33) Kvarði
(34) Litaspjald