ÍSLANDS SAGA -------------------------------- RÍKISÚTGÁFA þrem mönnum úr hverjum þeim fjórðungi á miðbekk lögrétt- unnar til aS vega á móti þessu misrétti. Þar höfSu þeir öll réttindi til jafns viS goSana, en voru valdalausir utan þings. Þannig voru í lögréttunni 48 eiginlegir löggjafar, enn fremur lög- sögumaSurinn, sem var nokkurs konar forseti þingsins, og bisk- uparnir, eftir aS kristni komst á. Nú gat oft komiS fyrir, aS þau mál yrSu til meSferSar í lögréttu, sem ýmsir aSrir höfSu betur vit á en goSarnir. Þess vegna var hverjum goSa leyft að hafa með sér tvo aðstoðarmenn og setja annan á bekkinn fram undan sér, en hinn á bekkinn að baki sér. Goðinn gat ráðfært sig við þessa menn og fylgt bendingum þeirra, ef hann vildi. En þeir máttu ekki halda ræður opinberlega í lögréttunni og höfðu ekki atkvæðisrétt. Ekkert gat orðið að lögum, nema það væri sam- þykkt í einu hljóði af öllum, sem sátu á miðpalli. Utan um lög- réttuna mun hafa verið lausleg girðing, svo að áheyrendur skyldu ekki þrengja að löggjöfunum. Hefur þess tæplega verið van- þörf, því að mjög þótti eftirsóknarvert að hlusta á ræðurnar og fylgjast með öllu starfi lögréttunnar. (Njála 292—293.) Lögsögumaðuriim. Lögréttan kaus sér forseta þriðja hvert ár. Hann var kallaður lögsögumaður. Það var virðingarstaða mikil, og gegndu því starfi hinir lögfróðustu menn. Voru þeir stundum endurkosnir hvað eftir annað. Lögsögumaðurinn átti fast tignarsæti á Lög- bergi, og þar stóð hann, er hann vildi tala til alls þingheims. í byrjun hvers þings las hann upp frá Lögbergi öll þingsköpin, en það voru þær reglur, er sögðu fyrir um, hversu hátta skyldi þingstörfunum. Honum bar enn fremur á hverju þingi að lesa upp þriðjung allra gildandi íslenzkra laga. MeS þvi móti gat hver lögsögumaður lesiö upp öll lögin einu sinni á hverju kjör- timabili. Allir menn, sem verða vildu lögfróðir, sóttu þessa fyrirlestra og reyndu að nema lögin sem bezt. Það var ákaf- lega nauðsynlegt, því að öll málafærsla var mjög flókin, og gátu menn hæglega tapað réttu máli, ef formgalli varð í vörn eða sókn. Þá var lögsögumaður forseti lögréttunnar og stýrði fund- um hennar. Síðan las hann upp frá Lögbergi lög og lagabreyt- ingar lögréttunnar, og veitti það þeim lagagildi eins og undir- skrift þjóðhöfðingjans nú á dögum. Oft gat komið fyrir, að menn 88

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Blaðsíða 29
(34) Blaðsíða 30
(35) Blaðsíða 31
(36) Blaðsíða 32
(37) Blaðsíða 33
(38) Blaðsíða 34
(39) Blaðsíða 35
(40) Blaðsíða 36
(41) Blaðsíða 37
(42) Blaðsíða 38
(43) Blaðsíða 39
(44) Blaðsíða 40
(45) Blaðsíða 41
(46) Blaðsíða 42
(47) Blaðsíða 43
(48) Blaðsíða 44
(49) Blaðsíða 45
(50) Blaðsíða 46
(51) Blaðsíða 47
(52) Blaðsíða 48
(53) Blaðsíða 49
(54) Blaðsíða 50
(55) Blaðsíða 51
(56) Blaðsíða 52
(57) Blaðsíða 53
(58) Blaðsíða 54
(59) Blaðsíða 55
(60) Blaðsíða 56
(61) Blaðsíða 57
(62) Blaðsíða 58
(63) Blaðsíða 59
(64) Blaðsíða 60
(65) Blaðsíða 61
(66) Blaðsíða 62
(67) Blaðsíða 63
(68) Blaðsíða 64
(69) Blaðsíða 65
(70) Blaðsíða 66
(71) Blaðsíða 67
(72) Blaðsíða 68
(73) Blaðsíða 69
(74) Blaðsíða 70
(75) Blaðsíða 71
(76) Blaðsíða 72
(77) Blaðsíða 73
(78) Blaðsíða 74
(79) Blaðsíða 75
(80) Blaðsíða 76
(81) Blaðsíða 77
(82) Blaðsíða 78
(83) Blaðsíða 79
(84) Blaðsíða 80
(85) Blaðsíða 81
(86) Blaðsíða 82
(87) Blaðsíða 83
(88) Blaðsíða 84
(89) Blaðsíða 85
(90) Blaðsíða 86
(91) Blaðsíða 87
(92) Blaðsíða 88
(93) Blaðsíða 89
(94) Blaðsíða 90
(95) Blaðsíða 91
(96) Blaðsíða 92
(97) Blaðsíða 93
(98) Blaðsíða 94
(99) Kápa
(100) Kápa
(101) Kjölur
(102) Framsnið
(103) Kvarði
(104) Litaspjald