i3 verður hönd höggi fegin. Jeg ljet mannhefndir fyrir koma — það gjörði jeg. Síðan giptist jeg |>orkeli Eyólfssyni. Hann hvílir nú í kaldri gröf í Breiðafirði. Löng er æfin — og ekki sem greiðfærust. Eptir heilögum fræðum Olafs kon- ungs er jeg stór-syndari, og til þess hjer í þessu husi að fá sekt mína afplánaða, hefi jeg það byggja látið. En á undan uppgjöfinni verður iðrunin að ganga, segja hin heilögu fræði». — Guðrún andvarpaði þungt. Hún lypti upp höfðinu, og hin döpru augu hennar störðu í ljósið, er hún nú í annað sinn gegnum gekk í huga sínum allt hið liðna. En við hvert illt verk eða meinráð, er hún minntist, hvíslaði Heipt í brjósti hennar: »Svo hlaut það að vera, svo þii gætir göfug kona heitið». En gamla konan hlustaði á með efablendnis- og örvæntingarsvip. »Og Kjartan! hversu skipti jeg við hann, þann mann, sem hjarta mitt unni ? |>eim var jeg verst, er jeg unni mest». Hún lifði upp aptur í endurminningunni hverja stund, er þau saman undu — hvern leikfund, er hún hafði sótt, þar sem hann var hetjan — hverja gleðiveizlu þeirra Hjarðhyltinga ogLauga- manna — og síðast seinasta skilnaðarfund þeirra Kjartans og hennar áður en hann sigldi. — A meðan þessar minningar flugu gegn um hjarta Guðrúnar, sló Ast hina viðkvæmustu og næm- ustu strengi þess. Guðrún beygði höfuðið, niðurbeygð af hinu sterkasta afli, sem er á jörðu

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Saurblað
(24) Saurblað
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald