í fyrstu skal því slegið föstu, að kapital- istiska fyrirkornulagið á framleiðslunni full- nægir sjer ekki sjálft, þ. e. a. s. afleiðingar samkepninnar nevða valdhafana til að grípa til úrræða, sem oft liggja fyrir utan tak- mörk þau, sem andi hinnar frjálsu sam- kepni ræður yfir, svo sem ýmissa undan- tekningarráðstafana, þar sem tekið er fram fyrir hendurnar á frumkvæði (initiativ) ein- staklingsins og vissar lífsverkanir þess eru færðar til og reynt að samhæfa þær öðrum. Stundum og það alloftast standa valdhaf- arnir magnþrota og sjá engin ráð til að komast út úr vandræðum þeim, sem eru beinar afleiðingar kapitalismans. Þá er alt látið leika lausum hala, eða jafnvel gripið til úrræða, sem að eins auka glundroðann. Þetta siðara á einkum við í þeim löndum, sem skamt eru komin i hinni kapítalistisku þróun, m. a. í ýmsum landbúnaðarlöndum.* *) Sbr. Rússland fyrir nóvemberbyltinguna. Valdhafarnir stóðu aðgerðalausir og iiorfðu á.

(1) Page [1]
(2) Page [2]
(3) Page 1
(4) Page 2
(5) Page 3
(6) Page 4
(7) Page 5
(8) Page 6
(9) Page 7
(10) Page 8
(11) Page 9
(12) Page 10
(13) Page 11
(14) Page 12
(15) Page 13
(16) Page 14
(17) Scale
(18) Color Palette