5 Kóngr kéndi hann at kalla, tók í hönd ho- num, ok bad Audun velkominn, ok heflr Þ.ú mikit íkipaft segirhann íídan vid fáumft n^eft, fvo at varla kénda ek pik. Leiddi kóngr hann p.?gar inn í herbergit. Enn hirdmenn lilóu at honum er peir fáu hann. Kóngr mælti til.peirra: ei purfí pér at ho- num at hlæia, pótt ydur fýnift hann vefel- ligr at fíá, hann hefir betr fyrír fálunni féd enn pér, ok mun pví gudi fýnaft hann fagr ok frídr. Lét kóngr pegar gera honum laug, ok piónadi honum fíálfr, gaf hann honum gód klædi ok lét gera til hans sem beft; hreftift hann .brátt er hann var madr úngr. Var hann par um ríd, Audunkunni vel at hafa fík í fiölmenni, var hann madr ótirrinn, ordgiætinn, ok ei margtaladr, !f- kadi öllum mönnum vel vid hann. Enn Sveinn kóngr var hinn blídafti til hans. Cap. IV. Þat var eitt fínn cr áleid um vorit, at peir töluduft vid. Pá mælti kóngr: pát er fatt Audnn at ek hefi ei til innt hvat pér py- kir til haga at ek launi pér dyrit, íkal pér koftr at vera Ieiogi med mér , ok mun ek gera pik íkutulfvein minn, ok veita pér par med góda virdíng. Audun fvarar: gudpa- cki ydurherra ágiæt bod, ok alla pá.íæmd cr pér veitit mér, enn pat er mér at íkapi at fara ut til Islands. Kóngr mælti: petta fýnift mér miök undarlig för. Audun mælti: ei má ek pac vita herra, fegir hann, at ek fíti her liiá ydur í mikillriíæmd ok fallfælu, enn módir mín trodi ftafkarls ftig út á Is- landi, pvíat úti er fá timi er ek feck henni foHag, ádr ek fór utan. Kongr mæ’ti: petta er vel talatok gódmannliga ok muntu ve/da giæfumadr. Sá einn hlutr var fvo at mér mundi ei mislíka, at pú beiddift hédan á burt. Ver nú med mérpar til íkip búaft. Hann gerdi fvo. Einn dag er miok leid vo- rit, geck Sveinn kongr ofan á bryggiur, biuggu men par íkip íín til ymfra landa í Aufturveg, edr til Saxlands, edrSvípiódar cdr nus et ad Regis pedes fe projecit; Rex eum vix agnitum, manu preliendít jusfit- que falvere. Dura, inquit, Audune ex- pertus videris, ex quo fímul erarnus, adeo ut te vix recognofcerem. Tum eum mox intra manfíonem induxit. Satellites eo confpecto riferhnt. VerumRex eos fíc re- prehendit: Noneft, quod euin rideatis li- cec adfpectu mifer fíc. Animæ fuæ faluti melius quam vos profpexic; ideoque for- tasfís Deo pulclier & venuftus videbitur. Rex mox lavacrum ei jusfíc parari, eique ipfe miniftravit, et eum bene veftiendum omnique ratione bene liabendum curavit. Ulc, quippe juvenis, cito vires refumíic, ibique aliquo tempore manfic. Audunus in liominum frequentia bene fe gerebat; erat quippe oratione non mordax, fando circumfpectus, paucQrumque verborum. Omnibus bene placebac, ec Rex Sueno val- de comem fe erga eum præbuit, Cap. IV. Accidit, vere appropinquante, ut cum colloquerencur, diceret Rex: memini Audune, quod te non compellaverim de præmio, quo animalis donum compenfari tibi placeat. Offero tibi conditionem ut diu mecum maneas, ut milii íis fcutellarius, tibique ita magnam dignitatem tribuam. Respondit Audunus: Gratias tibi referac Deus, domine, pro honorifica conditione, omniqué honore cujus mihi copiam fecifti, verum id in votis habeo, ut ad Islandiam proficiscar. TumRex, mira, inquit, mihi videtur ifta profectio, Dein Audunus: non, ait, a me impetrare posfum, ut apud vos in magno honore et lautitia fim, dum ma- ter mea in Islandia ad mendicæ fortem re- dacta eft: quippe tempus jam elabitur, adl quod ego peregrinationem moliens neces- sariam ei fuftentationem providi. Subjecic Rex: bene hoc et honefte dixifti; fortu- natus tu homo eris; verum ifta quoque fola eft excufatio, quæ mihi non displicet, cur tu difcedere cuperes; fed efto mecum, do- nec naves inftruantur, Sic ille faciebat. Vere B

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald