![loading/hleð](/images/loadingkey.gif)
(10) Blaðsíða 6
6
gang, meí> verlc í lífinu, einkanlega liœgra megin fyrir neían naflann.
Tungan er þá hvervetna þakin hvítri efea gulleitri ska'n, og menu kvaiti
yfir óbragfei í munninum. þegar þetta hefur varafe í nokkra daga, þá
byrjar sjálf sóttin mefe sterkum kuldalirolli, og fylgir honum hiti og
beinverkir. Yarir kuldahrollurinn stundum vife og vife í 2 efea 3 daga, og
er einkum lakastur undir kveldife; honum fylgir þorsti og hiti eöa brenn-
andi tiliinning í hörundinu. Lífæfein verfeur ófe og slær frá 90—100 á
mínútunni. A 4. degi þessa tímabils verfeur sóttin hvafe megnust. Tung-
an verfeur þá enn nú óhreinni, en er raufe á röndunum og framan f brodd-
inum. þeirn finnst smekkurinn í munninum ymiist smefejulegur efea bitur,
og mikife seigt slím kemur í munn og kverkar þeim, er stundum ollir
klýju og uppsöln. Ilvervetna hafa þeir streng nokkurn fyrir bringsmöl-
unum, og sje þrýst á lífife um naflann, svo innýflin eins og ýtist upp á vife,
þá vesnar strengurinn; mefe honum vex og höfufepínan, magnleysife og
sóttin; og fylgir því þá meir efea minna ringl efea dofei.
2. Tímabil. Á millum 7. og 8. dags, frá því sjúklingur fyrst fór
afe kenna til veikinnar, merkja menn optast nær meiri efea minni þrota í
lífinu, og sje þá stutt á lífife nefeanvert vife naflann hœgra megin, þá finnur
sjúklingur til eymsla, sem stundum eru svo sár, afe hann eigi þolir, afe
mafeur styfeji fast á lífife. Leggi menn nú flatan lófann á lífife á þennan
stafe, finna menn, afe lífife er frábrugfeife því, sem vanalegt er. þafe er eins
og þafe sje vökvi efea vindur í görnunum, sem fœrist undan lófanum, og
lifife er eins og þjóttulegra, en á heiibrigfeum er vandi til. Sjúktingar
missa nú livervetna ráfeife; andlitife rofenar og þrútnar, og augun verfea
raufeleitari en vanalega. Sóttin tekur sig, eins og fyr er um getife, eink-
um á á kveldin mefe hörfeum og tífeum slagæfeaslætti, óráfei og kippum,
sem fylgja þyngsli fyrir brjósti, óbnr andardráttur og tífeur. þeir, sem
deyja á þessa tímabili, fara annafehvort úr þyngslum fyrir brjóstinu efea
í nokkurs lconar taugateygjum.
3. Tímabilife þekkist á því, afe þá minnka kraptarnir enn nú meira;
sjúklingar liggja þá opt agndofa, og geta sig ekki hrcift. Slagæfein er
ákaflega ófe, ogslær frá 100 —120 í mínútunni. Ilún verfeur þá veik, ó-
regluleg, lætur ljett undan fingri, þegar á hana er þrýst. Hörundife er
þurrt og svitalaust, en hendur og fœtur kólna hvervetna framar venju.
Flestir sjúklingar hafa á þessu tímabili allmikinn og tífean nifeurgang,
svo rúmife verfeur, sem menn kalla, eigi varife; tungan verfeur þurr og er
þakin brún-móleitri skorpu. Varirnar verfea og þurrar ogdökkleitar, þcgar
sóttin>er mjtig illkynjufe; munnurinn fyllist af slími, og sjúklingar eiga mjög
bágt mefe afe rjetta út tnnguna; magnleysi þeirra sýnirsig í því, afe hend-
urnar skjálfa, og eru þeir opt afe klóra mefe þeim í dýnuna; sumir eiga
bágt mefe afe renna nifeur, sökum slímsins í munninum, og opt veitir á
þessu tímabili örfeugt, afe veita þeim afera nœring en ofnrþunnt saup, t. d.
inysu efea hafrasúpu, og þá lítife í einu. Flestir sjúklingar hafa á þessu
(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald