6 ur á mínar slóðir.—Hjer vona jeg þú hafir aldrei neifcfc að uppskerao. Stundir liðu og dagar og unga fólkið sundr- aðist. Dagurinn var tiltekinn, er Kjartan skyldi yfirgefa föðurland og viui. Til Lauga stóð nii hugur ungu hetjunnar, því þar átti sess og sæti hin fagra og vitra Guðrún Osvífursdóttir, og hana vildi garpurinn síðast allra vefja upp að brjósti sínu. »Bíddu eptir mjer, Guðrúnn, sagði hann við hana, er hún fylgdi honum á veg. »Bíddu ó- gefin eptir mjer í þrjii ár». Guðrún nam staðar og leit til hans með því augnaráði, er Astargyðjunni geðjaðist svo vel, að hún hló, en það gjörir hún ofur-sjaldan, því sjaldan eru hjörtu mannanna barna svo hrein, að himinverur gleðjist þar af. »Hvaðber þjer nú til kæti, systir», spurði Heipt, er var viðstödd. »Tvö útvalin börn mín eru að skilja návistum um lengri tíma», svaraði Ast. »|>ar færðu víst fögur tár í sjóð þinn», sagði Heipt. »Nei, alls engin tár fæ jeg núna; brjóst þess- ara ungmenna eru svo hugstór, að þau þykjast ekki þurfa táranna með». »Svo hörð brjóst eru gott akurlendi fyrir mig», sagði Heipt. —»Tárin, þessir veikleikans og við-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Saurblað
(24) Saurblað
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald