IO Hann reið í hlaðið á Hjarðarholti — og Hrefna kona hans stóð í dyrum, og fagnaði hon- um vel. Hún spurði hann hvort Guðrún hefði faldað motrinum. Kjartan brá lit og svaraði hrjóstuglega um leið og hann gekk inn : »Ekki þurfti Guðrún að falda motrinum til þess að hún beri af öllum konum, sem nú eru á íslandin. Hjarta Hrefnu þrútnaði mjög við þetta svar. Ast táraðist — Heipt hló. * * »Hjer mætumst við þá enn á ný», sagði Heipt við Ast nokkru síðar, er þær samhliða svifu yfir val fyrir sunnan Hafragil — og hún rendi háðsfullum augum til Bolla, þar sem hann sat undir höfði Kjartans meðan honum var að blæða til ólífis. »Hjer sjerðu ávexti erfiðis þíns!» Guðrún eggjaði Bolla til vígsins». Ast svaraði engu. — Hún sveif á burtu og úthellti mörgum heitum tárum yfir stein- hjarta þessarar fögru en misvitru konu, er sat og hamaðist við rokk sinn, meðan bóndi henn- ar vo Kjartan. En ekki þíddu þó tárin klak- ann af hjarta hennar heldur. Jpegar Bolli kom inn, var andlit hennar fölt sem hins myrta manns, en samt stóð hún upp brosandi og mælti:

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Saurblað
(24) Saurblað
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald