7 henrtar eptir javí, hvern akur hnn fyrir hittir, því eins og ó- hreinindi, óþrifnafeur, slærnt lopt, sampökkun af mörgum f lágum, þröngum og rakafuilum húsakynnum, þar sem veik- ir og heilbryg&ir liggja hverjir innan um aibra opt í sama rúmi, er bezta grófcrarstýja fyrir alla næma sjúkdóma, svo vinna þeir opt lítifc á, þar sem þeir fyrirhitta liifc gagnstæfca. þetta hefur nærverandi umgangsveiki ljóslega sýnt og sannafc, mefc því afc hún á sumum bæjum hef- ur gripifc afc eins 1 efcur 2, en á öfcrum bæjum bafa bunk- azt nifcur flest allir á heimilinu, og svo má afc nokkru leyti Ieifca rök afc hinu sama mefc því, afc sóttin er miklu væg- ari um sumartímann, þá fólk fæst fremur til afc opna glugga, og menn eiga hægra mefc 1 afc flytja hver frá öfcrum, jafnvel þó því ekki verfci neitafc, afc hinn kaldari árstími, ásamt mefc óvarfærni, gjöri töluvert til þess, afc veikin setji sig fyrir brjóstifc, og verfcur opt vifc þafc banvæn. Tvær eru afcalorsakir til útbreifcslu taugaveikinnar’, ann- afchvort sú, afc mafcur taugaveikur, efcur sem fyrir stuttu er stafcinn upp úr sóttinni, flytur hana bæ frá bæ, efcur heil- brigfcir sækja hana vifc þafc afc dvelja oflengi á sóttveiku heimili, og orsakast þetta optast af skeytingarleysi og óvar- færni, bæfci hjá þeim er flytja veikina, og eins hinum, er veita henni móttöku. þess ber afc gæta, afc liifc óheilnæma efni sóttarinnar, sýnist stundum lengi geta dulizt efcur haldifc krapti sínum. þess vcgna skal sóttveikur mafcur og sá, sem ekki er orfcinn alveg frí af veikinni, forfcast ónaufcsynlegar ferfcir á heil- brigfca bæi, en komist hann ekki hjá því, skal hann taka á sig hrein föt, og hafa sem stytzta dvöl. Illjóti hann afc vera næturlangt, skal hann hafa sem minnst mök við heimilis- fólkifc; sofa einn sjer og rúmfötin þvost og vifcrast áfcur en afcrir brúka þau. Hafi manneskja verifc Ijefc á sóttveikan bæ, skal hún ekki heim fara fyr en alveg er útsjefc um þafc, afc hnn ekki muni veikjast, og skal lnin þvo sig áfcur efcur bafca, þvo og vifcra vel föt sín. Afc þessa ekki var gætt, hefir mjög vífca verifc orsök til útbreifcslu sýkinnar. Ilinn heilbrigfci skal varast, eptir því sem verfcur, afc leggja leifcir sínar á tauga- veika bæi, og einkum afc vera þar afc langdvölum. Neyfcist liann til afc vera þar næturlangt, skal liann halda sjer, sem mest frá heimilisfólki, sofa einn sjer, helzt í öfcru húsi en fólkife sefur, og ekki vifc þau rúmföt, sem þafc hefir brúkafc, skal hann þegar heim kemur hafa fataskipti, þvo sig efcur bafca. Heimsæki heilbrigfcur sjúkan, skal hann aldrei gjöra þafc svangur, mófcur efcur sveittur, og mefcan hann dvelur, skal hann tyggja eitthvafc, er cykur munnvatnifc, og skal liann spýta

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Saurblað
(14) Saurblað
(15) Band
(16) Band
(17) Kjölur
(18) Framsnið
(19) Kvarði
(20) Litaspjald