3 ig gæta húfs í mat og drykk og foruust skcmmda og óholta fæ&u. þjónustu og pössun hins veika þarf, ef mögulegt er, a& vera enn hreinlegri og nákvæmari, svo ólyfjanin ekki breib- ist út til þeirra, sern heilbrigbir eru. þegar sjdklingurinn Iigg- ur í húsi undir lopti, þar sem enginn sefur, er naufesynlegt afe Icifea dampann þafean gegnum trjepípu, sem gengur í trje- stromp á mænir bafestofunnar, en ef hann liggur á lopti uppi, þá skal hafa trjestromp í því stafgólfi. Bæta iná loptife mcfe því afe stökkva ediki efeur hreinni sýru á gólf og þii, efenr láta þafe sjófea á heitu járni efeur steini, líka inefe því afe brenua reykelsi, næfrurn, einirvife efeur einirberjum; næturgagn hins veika skal strax taka burtu, þegar hann hefir brúkafe þafe, hvort heldur til baks efeur kvifear, þvo þafe innan, og ætífe láta vera nokkufe af hreinu vatni í því; hráka og hrákadall lians skal ifeuglega hreinsa og þvo. Hann skal skipta nm nær- föt, ef því verfeur vifekomife, annanhvern dag. einkum efhann svitnar; líka skal sem optast þvo rekkjuvofeir og koddaver, vifera og dusta önnur rúmföt. Betra er þafe hinum sjúka, ab hann Iiggi á heydínu og heykodda en á fiferi, seni opt er gam- allt, samanhlaupife og fullt mefe óholla dampa. Heyife heíir þá kosti vife sig, afe skipta má um þafe, og ska! gjöra þafe í hife minnsta tvisvar í viku; líka er hægra ab skipta uin ver og geta viferab þafe sem optast; sjúklingurinn fær sífeur legu- sár, sem opt koma fyrir í þessari veiki. þab er sjúkiingnum einnig skafelegt afe liggja á mjúkuin koddum og æfeardúns- svæfliun, sem halda hita afe hiiffeinu og auku mefe því höfufe- þyngsli. Búa skal um rúm hins veika kvöld og morgun, en á ínefean hann er þyngst haldinn skal hreifa hann hægt og laglega, og stunduni verfeur afe eins afe hreifa vife sæng og koddum, án þess, afe taka hann úr rúminu ; þá |»arf líka ife- uglega afe snúa honum, ef hann er svo máttvana, afe lianii ekki geti gjört þafe sjáifur, efeur ef hann Hggnr mefeóráfei, og um leife gæta afe því, hvort þvagife efeur saurindiu ekki ganga frá honum ósjálfrátt í rúmife, og sömuleifeis, hvort ekki komi rofei á lærhnúturnar efeur nefean til á bakife. A því rífeur 'mikiö, afe hinn sjúki ekki komist í gefeshrær- ingu, og því vcrfeur afe forfeast allt, sem honum cr óþægilegt, einnig hark efeur háreysti í kringum hann, og hvafe annafe, er oIIíe honum ónæfei; skafeleg er honum* áreynsla, sem hon- utn er um megn, hvort heldur á sál efeur líkama; en þægi- leg viferæfea er honum holl, sem þó ckki má vera þreytandi, og skemmtilegir fyrirlestrar svo lengi hann getvir haft þeirra not. Engiun sá, sein sjúklingnum er ógcfefelldur má koma til lians efeur hirfea um hann.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Saurblað
(14) Saurblað
(15) Band
(16) Band
(17) Kjölur
(18) Framsnið
(19) Kvarði
(20) Litaspjald