7 Levevej, svarende til lians egen, gjorde Dr. Muller Forestillin- ger imod en saadan Opoffrelse af lians Yndlings-Skolar og paa- tog sig gratis at fuldende lians Opdragelse for et eller andet liojere Kald. Da dette var blevet fuldfort og lian siden valgte Medicinen som sit Livs Opgave, begav ban sig, tyve Aar gam- mel, til Universitetet i Leipzig for der at forfolge sit Studium af denne Videnskab, og bestode alle lians Hjælpekilder af en Foræring af tyve Ducater fra lians Fader. „Det var”, som Dr. Simon ret rorende bemærker, „kun lidet for Modtageren; dog var det Alt livad Giverens omme Kjærliglied kunde yde”. Han fortsatte sine Studier med uformindsket Iver. Men da hans trange Kaar ikke kunde tilfredsstille de uundgaaelige Fordrin- ger, som gjordes paa lians Pung, besluttede lian at erstatte det manglende ved at oversætte fremmede medicinske Skrifter paa sit Modersmaal. Men da hele Dagen stedse var fuldt besat med hans Videnskabs Studium, besluttede han at opoffre hver- anden Nat til dette nye Foretagende. Da hans Curriculum ved Universitetet var fuldendt begyndte han en Kække af Vandrin- ger gjennem Tydsklands vigtigste Byer og gjorde sig bekjendt med den forskjællige Slags af Praxis som var vedtaget i disse Steders Hospitaler. Hvorsomhelst han kom, tildrog hans Lær- dom sig Opmærksomhed og i mange Tilfælde erhvervede ham Venskab og Agtelse hos de lærdeste og meest indflydelsesrige Læger — ved hvis Anbefaling han opnaaede adskillige vigtige Ansættelser, som satte ham istand til, lidt efter lidt, at recrutere sine udtomte Finanzer. Iblandt andet blev han ansat som Bi- bliothekar og Privat-Læge hos Gouverneuren af Siebenburgen. Da han var fire og tyve Aar gammel, tog han paa sin Fodsels- dag sin Grad som Dr. Medicinæ i Erlangen. Sex Aar derefter ægtede han i Magdeburg en Chemikers [d, e. Apothekers] Dat- ter; derefter opholdt han sig adskillige Aar i Dresden, hvor det Medicinske Overopsyn over Hospitalerne blev ham anbe- troet under hans Vens, Overlægens, Dr. Wagners langvarige Sygdom. Derpaa forlod han Dresden, vendte tilbage til Leip- zig og begyndte at practisere. I den senere Deel af den Pe- riode, som vi nu have gjennemgaaet, var Hahnemann bleven

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Saurblað
(62) Saurblað
(63) Band
(64) Band
(65) Kjölur
(66) Framsnið
(67) Kvarði
(68) Litaspjald