KATILLI HffiNGIÍ HISTORIA; ad nafne. Anar kuadft heita Híengur enn anar Hrafn og eru vid Brædur, þeir íoktu þa ad honum, en Ketill vardift med kiibu, og flœ Hæng firi bord, og do han io, en Hrafn komft a brot, cnn Kenll for heim iydan tii íkalans. Faderhans gieck mot lio- num og ipurde tydenda og inette huorc han hefde funded nockra menn a veigenum, Ketiil kuadfthitt haía tuo Brædur Hæng og Hrafn, Hailbiorn mælte huoríu for med íc- kur, en giorla veit eg deile aþcim, ad t£ir ei-u hrafniftu men og eru utlæger um alla big- dena firi U-ipekt iyna. Ketill quadft hafa drepid Hæng fin bord, en hinnliefde fluid,, Hallbiorn mælte giarn ertu frænde æ ftœr fiikana, og petta er vel tit fundid og nafn |»itt. Anan dag foru þeirheim med faung fyn, og var Ketill pa vi vetra og var ia gott ined þeim fodgurn. Cap. II. I lantyma kom mikid hallære æ Haloga Lande, en va þcirra er miog nærre Siu- num, Ketill kuadft 'Vilia fara till fiska, og uera eg allur ut mæge. Hallbiorn mælte baudft ad fara medhonum. Kettill kuadft einfara vera. Petta er all uradlegt íeiger Hallbiorn, og vilitu miog einradur vera. En III fiordu vil eg nefua fybier fem þu lkalt fordaft heitcr en firfte Vidfiordur a- nar Midfiordur, Þridie Vitaskrape. Og nu hetur largt fydan, eg focr ur tueimur og bran þa elldur 1 baqum >etta fumar, og focr Ketill íydan ífcr jim fiord eir, og bran þa elldur i Skaianun^ in i fiard arbotnenum, og var Bonde eg heima er Ketill kom. Mi- kid veide fang la Ketill far og grafer ftœ- rar i Jord nidre. Vppreif han alt urÞeim, og kaftade 1 burt. Han fan l>ar i af huol um og huijtabirnum felum og Roftungum og Allskonar dyrum, en i botnenum a huorre grof fann han mans kropp ialtadan nidur, allt rak han Þi ut og fpiite, en er kuolld var komici, heirde han Araglam my- kid, gicck han þa ut og til fiafar, Bonde rere ba ad Lande, han var fuartur, og il- ludiegur, Þe gar Skipid kiende gruns, ftiehan fyr bord, og bar Skípid upp i nauft, naiega od han jord til kmana. Han var dimraddadur og 'mælte vid fig fialfan. Her cr ellur adgangur, adhrokt er oll eiga myn og veft med Þad farid fem mier pikir bcft, pad eru mans krof myn , vere flykt launa vert, hefur nu illa og uhaglega tilltekift umlkipft, ad Hallbiorn vimur min íitur hei- tllis ibnuens JnMenis, de ipforum mminilws percontktur , qui ipf Jlatim indicant. Erant autem bi fratres, quorunt alteri Hœngo alterí Vero Rafno nomenfuit, qui deinite ambo \ebementi impetu Ketillum adoriuutur, cla\$ fe quant Jlrenuijfimé defendentem, idque tantijþer dum IhengM ifji- btis Ketill in concujjus é cimba in undas ejfujusperiret,Rafnn quam celerrinu fugam adornante. Hoc periculo dejunlius Ketillus, ad tabernain rediens Patrem ob'vium habuit, qu<e- rentcm nuuquid inter eundum in aliquos incidijjet bomines f cu't ’JuMenis duos fbi fratres Rafnum & Hangum Yifosejje rejfondit, quos ambos fe nojje ajfirmat Sentx, utpote píopter fuata contentione plenam & indomitam yitam exilio muUiatos! infuper autem percontatus flium , quo inter bos (st ipfum marte pugnatum fit I Rejpon- Jitm accipit lUngum undis abjorptum; Rajnum \ero iit fugam \erjum ejje: ad bac pater multHin inquit fili majoribus pijcibus Captandis deditus es, aptijfimeque indt dedudum cognomen quod babes in te quadrat. Altero pojl die ambo domum Je rec ipiunt, ad\ebentes quos capta\e- rant pifces. agebat tum mnum KetiUus undecin>wnt erat* que Jlabllis inter ipjum Patrem concordia. Cáp. U d atatis annona per Halogiam majorem in modum íngri* \efcere cccpit, cum Ketillios ne prorjus pro igna\o ba~ beatur pijcatum fe iturum poliicetur, ( adjacebant enim lit~ tori ades Hallbiorm) quem ad boc ipjuw exequendum fe comitaturum recipit Pater; id qttod ttec Ju\eui placere, quippe qui folus ire mallet, cum \ideret Senex, \ebemen- ter eum increbat, quod tam inconfuité agat, fpretisqut aliorum confiliis, onmia pro Juo lubitu faciat, nibikmi- iitts de tribus ftnubus intereundum e\itandis eum admo- nét> nimirum Vidfiord, Midfiord, & Vitaícape,, quorutn eá aftate duos, ignes babcntes, dudum Je reli- quijfe ait. Deinde Ketillus profecíus , primum traiicit ft- num, in hijtcs intimo recejju adem antmad\ertit, caien- tibus injtgnem focis. leic dum omnia circuniquaque exqui- fité perlujlrat, (berus tiamque non erat domi) \aflas pro- fundasque in\enit fo\eas, cada\eribus dr carnibus, partim Balanarum, partim urjorum alborum, partim Pbocarum, partim \ero alíorum maritiorum animalculo- rum implctas, qntbus omnibus erutis ejeöisque, in\enit iti imo fundo fo\earum carnes humanas fale conditas ,quas etkm projecit quam focdijfimé traöatas. Ad \ejferam \ero ftrepitu remorum in Jalo audito adlittora egresfies, pojjes- forem projelhtmm á Je carnium (qui etipfe adem Jupra me- moratam incolebat) \ultum admodum tor\um& atrum pra- feferentem m\igiolo ad littora ad\ehi \idet qui na\igio- lum, ne in \adis bœreret (cum prius ex ipfo defeliiffet) in bn- meros fublatum in jiccum portat ibidemý, in fuo loco reponit, imejfu tairt gra\is adeoque fems ut \eftigiorum ahitudo aquaret pedum ejus longitudinem, \oce deindc rauc.-t GT objcura, in hac erumpit \erha, Mifera hic maU facies rerum mibi fe ofjert, dirutú & diffcrfs cnníiis opibus meis) prœcípué humanis, quas tnaximé in deliciis habui, camibus: cttjus nefarii autbor merito puniendus erit. Non pro \oto res cecidit quod HaUbhrmts amicus A 2 titeus

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Blaðsíða 17
(24) Blaðsíða 18
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Toppsnið
(32) Undirsnið
(33) Kvarði
(34) Litaspjald