61 hafl frj;llsræí)i bygt á skynseminnar dómi, en sem þó ekki án guþs getur hyrjaíi eþa framkvæmt þaí), sem guís er, heldur einóngis verk þessa lífs, svo vel góí), sem vond. Meþ góíum meina eg þau, sem fram koma af því góía í náttúrunni, svo sem ao vilja rækta akur sinn, eta og drekka, vilja hafa vin, hafa klæþnaft, vilja byggja ser hús, fá ser konu, fót)ra peníng, læra ýmsar góþar listir, viljaser- hvaí) gott til þessa U'ts þarfa. Hvaþ altsaman þó ekki getur staþizt án gufts stjórnar, heldur er af honum bæþi framhaldiþ og uppbyrjaí). En meí) vondum meina eg, svo sem a\ vilja dýrka skurþgoþ, vilja deyþa mann“, o. s. frv. „þeir lasta Pelagíusmenn og abra, sem kenna, ar) ver getum af eigin náttúrunnar krópt- um án heilags anda elska?) gut) yflr alla hluti fram, einDÍg haldiþ hoþorís guí)s, hvaþ’ eí)íi verkanna snertir, (qvoad suhstantiam actuum). því þó aþ náttúran geti nokkurn veginn gjiirt útvortis verk, því hún getur haldiþ höndunum frá stuldi og manndrápi, þá getur hún ekki vakií) innvortis hræríngar, svo sem guibs útta, transt til guþs, kærleika, þolinmæþi1*, o. s, frv. þetta segir trúarjátníngin. Margt. er skrifaþ um frjálsræþiíi, en ekkert upplýsir þaij eins vel fyrir mér, sem þaþ er Jesús segir, Jóh. 8, 32.; „þer munuí) þekkja sannieikann, og sannleikurinn mun gjöra yþur frjálsa", þ. e.: frjálsa frá yflrdrottnun syndarinnar, efea frá því aí) vera syndarinnar þræll, (v. 34.). þaþ er eptirtektavert, a% Kristur kallar þann mann ekki frjálsan, sem vantar þeklu'ngu sannleikans (her optnefnda vöntun vizkunnar, sem er vöntun heilags anda, því hann er andi vizkunnar, vísdómsandinn (Eff. 1, 17.), og kemur þaþ saman vio ofanskrifaþa trúargrein). þaþ er auínitaí), a% sá er aídrei frjáls eí)a frjálsráíur, sem vantar sannleikann. Eg vil hör færa dæmi í líkamlegum efnum. Hvab kemur til þess, aí> siglíngamenn komast ekki eins opt í hafvillur nú, sem á fyrri öldum? Áþur mátti þaí) heita glæfraferí) aí> sigla frá Norvegi til íslands eþa Færoya, en nú sigla menn um allan jarþarhnöttinn, hvav sem þeir vilja, þar sem ekki hanna ísar, lönd eþa straumar, og nú er mjög lítiþ talað um hafvillur. Ilvaþ er þaf. þá, sem gjörir siglíngameunina svo miklu frjáls- ari nú, en áþur? Mun þaí) ekki vera sannleikurinn ? sannleikurinn, sem liggur ofan á kompásnum, ofan á sjókortunum, og yíir höfuí) í siglíngafræþinni allri ? Annaí) dæmi vil eg líka framfæra: Hvaí) kemur til þess, þegartveir mjög ójafnir tefla skák, þeim, sem hetur kann, geingur hetur, en þeim, sem mifeur kann? Mun þaþ ekki vera af því, a%-sannleiknrinn gjörir hann frjálsan? Báþir hafa þó

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Saurblað
(78) Saurblað
(79) Band
(80) Band
(81) Kjölur
(82) Framsnið
(83) Kvarði
(84) Litaspjald