»læl vortn, systir!» sagði Heiptarnornin einn unaðsfagran vordag við Astargyðjuna, er sat í skrfiðgrænni hlíð, og ljek sjer þar að blóminu i>Gleym-mjer-ei». Bærinn Hjarðarholt blasti við, reisulegur og rausnarlegur, og skammt frá hon- um þreyttu nokkrir sveinar glímu, en yngismey- arnar horfðu á. »Hví kallar þií mig systur?» sagði Astargyðjan. »Sjeum við systur, þá er líka Utgarða-Loki og Baldur hinn hvíti bræður, því á milli okkar er jafnmikið djúp staðfest, eins og á milli þeirra, og eg hygg okkur eins óskyldar, eins og við er- um ólíkar». »|>etta er ókurteyslega mælt, eða í hverju er þá munurinn fólginn?» sagði Heiptin. »1 öllu», var svarið. Jeg hvet horska hali og sprund til hreinna ásta, og hvaða skraut sómir sjer betur á kyrtli náttúrunnar en perlur ástar- innar? Veri þær saknaðartár syrgjandi maka— veri það sorgartár móðurinnar við kvalabeð barnsins—veri þær hvað þær vilja—sprottnar af sorg eða gleði—sjeu þær að eins hreinar ástar- perlur, eru þær jarðarinnar og himinsins helg- ustu og fegustu þing. En hvað hefur þú þjer

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Saurblað
(24) Saurblað
(25) Saurblað
(26) Saurblað
(27) Band
(28) Band
(29) Kjölur
(30) Framsnið
(31) Kvarði
(32) Litaspjald