i) liann keinur fyrst aptan í lærin og fyrir framan júfrií). I’egar kláíiinn eykst óímm, sér í lagi á liaust og vetur, missa dýrin opt talsverba leppa úr kápunni, og er þetta optastnær þaíi, er gjörir eiganda varan vib, a«b sýkin er komin í lijörib hans, þar sauíifé um þetta leyti árs almennt er liaft vib liús. Framfer&i sýkinnar. Skepnan get- ur veriö meb kláfca um lengri tíma, án þess tekii) verbi eptir nokkurri sérlegri verkun á vollífeun dýrsins, en ef sýkin er látin sjálf- ráfe, getur iiún breidt sig út frá hinum veiku stöfeum yfir mestallan kroppinn, jafnvel til fótanna og klaufanna. Sé sýkinni svo lángt komlfe, gefur sú breytíng, sem húfein og kirtlarnir undir henni lífea, cr þau þykkna og harfena, og liin ifeuglega óværfe, sem kláfeinn verknr, tilefni til óþrifa og mátt- leysis, sem verfeur afe lúngnaveiki, vatnssýki

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Toppsnið
(36) Undirsnið
(37) Kvarði
(38) Litaspjald