loading/hleð
(10) Blaðsíða 6 (10) Blaðsíða 6
6 Sjdklingnrinn skal drckka mikife.af volgu fjallagrasa, grjdna efiur gulrófuseyfei, blöndu&u meb talsverSu af brenndum sikri, ebur meb hunangi, sem miklu er betra; líka er honum holl innöndun af heitri vatnsgufu; þó útheimta þessi brjóstil- felli, ab læknisins sje undir eins leitaS. Fylgi sóttinni niburgangur, sem er mjög sjaldgæfur í yfirgangandi veiki, skal sjúklingurinn drekka álúnsmisu — kúífulla teskeib af fínt muldu álúni meb mörk af sjób- heitri mjólk eSur hrísgrjdnaseybi. Mjög mikib ríbur á því, ab sjúklingurinn hafi góbar hægbir tii baksins, og skal því setja honum stólpípu daglega, ef ekki eru önnur þess háttar me&öl vií) hendina. þegar þvag- tregba er, skal brúka heita vatnsbakstra efiur grjónabakstra, sem lagbir eru neban til á lífib og ofan á milli fótanna; skal halda áfram meb þá og sraá velgja þá, þangaö til þvagib fer ab leysast. þab er slæmt tilfelli, þegar sjúklingar fá legusár, sem optast kemur á lærhnúturnar og nefean til á bakife, og orsak- ast vanalega af illri hirfeingu, efeur slæmu og hörfeu rdmi. Til afe l'yrirbyggja þau er naufesynlegt, auk þess sem áfeur er sagt um rúra og hirfeingu, afe hinn sjúki ekki liggi allt of lengi óhreiffeur, og ifeuglega þvo mefe köldu vatni þá stafei, sem sárin vanalega koma á, en þerra þá vel á eptir; ef rofei er kominn, þá er betra, afe brúka til þess álúnsvatn, og komi sárin samt sem áfeur, skal leggja vife þau mjúkt Ijerept, ið- ugiega vætt í volgu vatni; og rífeur á því, afe ljereptife sje hrcint, í hvort skipti, sem þafe er vifelagt, en sje daufci í sár- unum, þá er betra afe brúka volga grjónabakstra. En optast rekur þó afe því, afe leita verfeur læknishjálpar, og er betra afe gjöra þafe fyr en seinna. Oglefei og uppsala, sem stund- tim fylgir mefe veikinni, einkura í byrjun hennar, batnar opt vife afe drekka volgt vatn efeur vife þafe, afe gleipa piilur bón- fer til úr klaka. þafe er naufesynlegt, afe sami kvennmafeurinn þjóni hiu- um veika, þogar því verfeur vifckomife, og er þafe engan veg- inn víst, afe henni sje hættara vife að fá sjúkdóminn en öfer- um, því mörg dæmi sanna hið mótsetta, og kemur þaðafþví, afe hún smávenst súttardömpunum, svo þeir vinna ekki á hana, einkum el' gætt er þess lireinlætis, sem afe framan er tilfrert, og ef hún brúkar naufesynlegt hreinlæti vife sjálfa sig; þcsr vegna skal hiín ætífe þvo sjer eptir þafe hún hefir eitt- hvafe sýslafe vife hinn sjúka, og jafnan vera í hreinum fötum, J>eir sem úttast næmleika sóttarinnar eru óhæiilegir til að hir?a veika. Taugaveikin er næmur sjúkdómur, en þó fcr næmleiki


Varúðarreglur við taugaveikina

Ár
1860
Tungumál
Íslenska
Blaðsíður
16


Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þessa bók, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þessa bók: Varúðarreglur við taugaveikina
http://baekur.is/bok/456b1a25-100a-4eae-98de-cc4552b156b7

Tengja á þessa síðu: (10) Blaðsíða 6
http://baekur.is/bok/456b1a25-100a-4eae-98de-cc4552b156b7/0/10

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Bækur.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.