skáldsins Steingríms Thorsteinssonar. Þeir skynja landið á einkennilega líkan hátt, sömu litir, sami hugblær, nokkrum söknuði blandinn. Þú bláfjallageimur með heiðjökla hring um hásumar flý ég þér að hjarta ó, tak mig í faðm, minn söknuð burt ég syng um sumarkvöld við álftavatnið bjarta. íslensk skáld nítjándu aldar sungu fegurð íslenskrar náttúru inn í þjóðarsálina, en Þórarinn B. Þorláksson varð fyrstur íslenskra málara til að sýna okkur þessa sömu fegurð í málverkinu. í landslagsmyndunum virðist Þórarinn ætíð vera einn á ferð. í Áningu sjáum við listamanninn virða fyrir sér landið og hest hans hjá honum. Hesturinn stendur, rauður að lit, og er meira áberandi í landslaginu en listamaðurinn sjálfur, sem er í sama lit og moldarbörðin, svo að hann samlagast næstum lit jarðarinnar. Þó að myndin heiti Áning, þá er Þórarinn ekki að mála sjálfan sig, heldur landið, náttúruna. Yfirleitt sést hvorki maður né hestur í landslagsmyndum hans. Hann er ekki í neinni samfylgd; hann er eins og Steingrímur ,,í einverunnar helgidóm11. Þórarinn flytur okkur í verkum sínum inn í töfraheim sem okkur er óljúft að yfirgefa. Eftir að Þórarinn kemur hingað alkominn árið 1902 og fer að mála hér heima öll sumur úti í náttúrunni, má finna hvernig skynjun hans á landinu verður næmari og innlifaðri með ári hverju. Hann hefur yndi af heiðríkjunni og kyrrðinni, tæru andrúms- loftinu og litum jarðar. Hann málar íslenskt landslag, en stælir það ekki. Það getur stundum verið erfitt að sjá, hvaðan myndir Þórarins eru, því að hann bætir inn fjöllum, múlum, vötnum og ám vegna málverksins. Sem sannur listamaður hugsar hann fyrst og fremst um verkið og kröfur þess, hann byggir upp myndina í því skyni að hún verði málverk, en ekki bara kópía af landslagi. Hér koma í hugann orð Brancusis: ,,Það er ekki ytra formið sem er raunverulegt, heldur kjarni hlutanna. Af þessu leiðir að engum er kleift að túlka neitt raunverulegt með því að líkja eftir ytra borði hlutanna". Finna má að með hverju ári verður litskynjun Þórarins ríkari og næmari og hann fer þannig með litinn að hvert tilbrigði hans verður honum meðal til að náheildarverkun í myndina. Liturinngeturt. d. verið dekkstur í fjalli, ensvoereins og hann dragist út og þynnist, en haldist þó hinn sami, aðeins í öðrum blæ. Svo virðist sem Þórarinn byggi list sína og sérstaklega litstiga á samhljómi litanna í 10

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Blaðsíða 29
(34) Blaðsíða 30
(35) Blaðsíða 31
(36) Blaðsíða 32
(37) Blaðsíða 33
(38) Blaðsíða 34
(39) Blaðsíða 35
(40) Blaðsíða 36
(41) Blaðsíða 37
(42) Blaðsíða 38
(43) Blaðsíða 39
(44) Blaðsíða 40
(45) Blaðsíða 41
(46) Blaðsíða 42
(47) Blaðsíða 43
(48) Blaðsíða 44
(49) Blaðsíða 45
(50) Blaðsíða 46
(51) Blaðsíða 47
(52) Blaðsíða 48
(53) Blaðsíða 49
(54) Blaðsíða 50
(55) Blaðsíða 51
(56) Blaðsíða 52
(57) Blaðsíða 53
(58) Blaðsíða 54
(59) Blaðsíða 55
(60) Blaðsíða 56
(61) Blaðsíða 57
(62) Blaðsíða 58
(63) Blaðsíða 59
(64) Blaðsíða 60
(65) Blaðsíða 61
(66) Blaðsíða 62
(67) Blaðsíða 63
(68) Blaðsíða 64
(69) Blaðsíða 65
(70) Blaðsíða 66
(71) Blaðsíða 67
(72) Blaðsíða 68
(73) Blaðsíða 69
(74) Blaðsíða 70
(75) Blaðsíða 71
(76) Blaðsíða 72
(77) Blaðsíða 73
(78) Blaðsíða 74
(79) Blaðsíða 75
(80) Blaðsíða 76
(81) Blaðsíða 77
(82) Blaðsíða 78
(83) Blaðsíða 79
(84) Blaðsíða 80
(85) Blaðsíða 81
(86) Blaðsíða 82
(87) Blaðsíða 83
(88) Blaðsíða 84
(89) Blaðsíða 85
(90) Blaðsíða 86
(91) Blaðsíða 87
(92) Blaðsíða 88
(93) Saurblað
(94) Saurblað
(95) Kápa
(96) Kápa
(97) Kvarði
(98) Litaspjald