15 liv og ánd, og det er Odins væsen. Han er det altgennem- trængende væsen». Valhöll, den herrliga, framför andra utmarkta boningen. Val af velja; betecknar sál. nágot utvaldt; sá i valr, m. valet, de utvalde, slagne, i Valfabir, Valhöll, och annu i sv. valknut. Af valr áter kommer valkyrja och valplats. Valnöt deremot, nlit. vallnuss, betyder: válsk nöt, en nöt frán Valland, Gallia. Höll, f., g. hallar, d. höll och höllu, pl. hallir, hall, sal, boning, fe. heall, e. liall, nht. halle, fr. halle. Det ar troligen nára slágt med hallr, sten, sv. háll. II. Bróbir Biarnar, d. á. Hákan (se inledningen). Biörn, m., björn, har förut hetat hir. Senare form ár ber, hvaraf f. bera ánnu finnes. Jfr. nht. bár, e. bear. I afseende pá det senare tillkomna slut-n, eger samma förhállande rum med öm. I brynju fara synes ráttare án den andra lásarten: or b. f., hvilket skulle betyda, att konungen afkastade brynjan; mendetta omtalas i 4:de strofen. Brynja (got. brunjo, fht. brunia, brunna, mht. brunne, fe. byrne; förekommer dessutom i flera slaviska sprák) harledes (enligt Dief.) af Grimm frán brenna, got. brinnan. Gunnfáni, m., stridsfana, af gunnr (yuör), f., strid, och fáni, som egentligen betyder: duk, tyg, och ár samma ord, som gr. nrjvog, váfnad, lat. pannus, fransk. panneau, panon, e. pennant, got. fana, fmht. fano, nht. panier, sv. fana, baner. Fht. fano begagnas om alla slags dukar, t. ex. sweiz-fano, svetteduk, tisch- fano, bordduk, o. s. v. Ordet áterfinnes í mánga sprák, sásom: fht. gund-fano, fe. gúð-fana, fransk. gon(t)fanon, it. gonfalone. Barraör, m., spjut, gr. öÓqv, - arog, fht. tart, ie. daráð, daróð, franslc. dard, e. dart, ar möjligen beslágtadt med gr. ó'gvg, sskr. dru, got. triu, ryssk. derevo, ill. dervo, sv. trá, o. s. v. Formerna darr, n. och dörr, m. finnas ock. Hildr, g. — ar, f., kamp, strid; derföre nanm pá en af valkyrjorna. Hafin af liefja (hefi liófi hafinn), háfva, lyfta. Deraf upp- liaf, n., upphof. III. Ileita (heit, hét, heitinn), medackus., kalla; benámna; heita á einn, uppmana nágon; lofva; heta; heitast, med inf., hota. Hét á Hólrnrygi sá, er her kallar. Texterna A, B, E hafva i stállet: liét á Háleygi sem á Hólmrygi, han uppeggade Hálo- galandingar sá vál som Holmryger. Hólmrygir, d. á. de afRoga- lands inbyggare, som bebodde holmarne, öarna. Háleygir voro

(1) Band
(2) Band
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald