(25) Blaðsíða 21
21
res edda, eller af dagr, m., dag, eller ock af dögl, n. pl., vapen,
hjelmar (Save YS. s. 25).
Oftogin, af ett obrukl. verburn tiúga (hvaraf tiúgari, hö-
tjuga, o. s. v.), draga, borttaga, bortröfva.
Skarðr, sönderskuren, af skera, skára. Jfr. skarb, n., hál,
skada, eg. inskárning, och skarör, skarr, skaröi, m., svárd.
De tvá sista raderna i denna vers láta svárligen hánföra
sin under nágot slag af Fornyröalag, sásom redan i inledningen
ár námndt. Försök liafva dock blifvit gjorda. Minst lyckadt
bland dessa torde vara den stora Köpenhamn-upplagans, der
orden delas i fyra rader sálunda:
var-a sá
herr í liugum,
er átti til
Valhallar vega;
men i Munchs och Ungers upplaga áro dessa rader betraktade
sásom lióöaháttr, och delade pá följande sátt:
var-a sá herr
i hugurn,
er átti til Valliallar vega,
livilket vál vore den básta fördelningen, om blott í hugum vore
nog att ensamt utgöra andra raden. Detta har dock förefallit
mig möjligen kunna vara nágot tvifvel underkastadt, och jag har
derföre delat orden i lilchet med Sthlms-upplagan, anseende den
oregelbundna formen antingen vara en frihet, som författaren
sjelf tillátit sig, eller ock hafva uppkommit genom nágot ords
bortfallande, eller dylikt.
Herr, m., hár, got. harjis, fht. hari, heri, fe. here, o. s. v.
Ordet har troligen frán början haft singulár betydelse, sásom i
lat. herus, sv. herre, och i namn, t. ex. Gunther, o. s. v., sedan
betecknat ett visst antal; jfr. sv. hárad = kundari.
Hugr, m., sjál, hog; í hugum — í góöum kugum, motsvarar
det svenska: vid liog.
Til Valhallar vega, egentligen: kámpa sig fram till Yalhall,
strida med den utgáng, att man kommer till Yalhall.
X. Studdist, af styöja, stödja; áfven: genomborra, t. ex.
Vsp. 25.
Geirskapt, n., spjutskaft, af geirr, m., spjut, got. gais (?),
(gairu, n., gissel), fht. kér, mht. gér, fe. gár, lat. gœsum, fsv. kesia,
spjut: och skapt, n., skaft, af skapa, alltsá nágot förfárdigadt.
GoÖ, n., gud; enligt Grimm möjligen = pers. khodá, hvilket
skulle vara en stark förkortning af fornpers. qvadáta, sskr.
svadáta, den genom sig sjelf satte, skapade.
(1) Band
(2) Band
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald
(2) Band
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald