17 Urinda (hrind, hratt, hrundinn), med dat., slanga, stöta, kasta. Vísi eller visir, den framátvisande eller vagvisande, anfö- rare, konung; jfr. sv.vise = bi-drottning. Verðung, f., lifvakt, jfr. varing, af verja. Vig, n., got. vigans, fht. wig, wich, mht. wic, fe. vig, fsv. vigh, strid, kamp, annu i sv. envig, uppvigla, o. s. v.; vega (veg, vd, vágum, veginn) strida, got. veigan. Lióðmegir, ordagrannt = folksöner. Lióör eller lýör, m., folk, got. laaþs (i jugga-lauþs, ung man), frnht. liut, nht. leute, fe. leód, kommer af ett got. liudan, fht. arhliutan, fsx. liodan, fe. leódan, o. s. v., hvilket betyder: vaxa, förökas. Af detta lýðr, ej af att lyda, kommer lydbiskop. — Mögr, m., son, slag- tinge, got. magus, barn, fe. magu, mág. Femininum ar got. mavi, fn. mœr, mey, sv. mö; samt magaþs, fht, rnagad, meit, mht. maget, magt, meit, nht. magd, maid, madchen, fe. mágió, rná<S, rnágden, maiden, maöen, e. rnaid. Grimm lar (enligt Dief.) hárleda ordet af got. fht. fe. magan, fn. mega, sv. ýörrná, o. s. v. Gramr, adj., vred, uppretad, fmht. fe. gram, sv. gram (Tegnér), gramse(n). Gramr nyttjas derföre sásom subst. i be- tydelsen: hárkonung, konung, och plur. i den af en konungs kámpar (jfr. YS. k. 21), samt vredgade gudar. Ordet kommer af got. gramjan, vredgas, mht. grimmen, fe. grimman. En an- nan form ar grimr, sv. grym. V. SverÖ, n., svárd, fht. swert, uht. schivert, fe. sweord, e. sword. Siklingr, m., skaldenamn pá en konung; hárledes, fast ntan sannolikhet, af eddans Skáldskapurmál frán Sigarr, Halfdan den gamles nionde son. Vafaór eller Vöfubr, ett af Odens uamn, enligt Gylfaginn- ing; kommer af vafa, sváfva fram och tillhaka eller i oviss- het, vackla, hvilket troligen ár af samma stam, som vefa, vafva, för livilket Grimm (enl. Dief.) lágger till grund bemárkelsen: föra fram och tiilbaka. Munch och Unger hafva Váfaöar. Sem i vatn ofbrygöi, egentl.: som om man förde det i vatten. Bregöa (bregö, brá, brugöinn) göra en snabb rörelse, svanga till, af bragö, snabb rörelse, listigt páfund, knep, konst, bragd, och detta áter af ett (braga), Dalska brágá, sátta i snabb rö- relse, hvilket dock ej förekommer i Fornnorskan. Men guden Brage, Odens son, skaldekonstens gud, har deraf sitt namn. 2

(1) Band
(2) Band
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald