(13) Blaðsíða 11
aðstoð sinni í samræmi við þarfir og aðstæður íbúa á hverjum
stað. Vinna verður sérstaklega að úrbótum á aðstæðum kvenna
og bama í þriðja heiminum. Það er staðreynd að auðævi jarðar-
búa nægja til að útrýma skorti — ef þau em réttilega notuð.
Nú er svo komið að lífi og umhverfi er ógnað af vígbúnaði sem
á engan sinn líka í veraldarsögunni. Gjöreyðingarhættan er raun-
veruleg og vofir yfir okkur öllum. Fjármunum er sóað í vígbúnað
meðan hungmð böm hrópa á mat. Konur vemda h'f og viðhalda
því og þess vegna höfum við næma skynjun á þeirri ógn sem
mannlífinu stafar af síaukinni söfnun tortímingarvopna. Okkur
konum ber því fmmskylda til þess að spoma við þessari geigvæn-
legu þróun.
í áratugi hefur íslendingum verið skipt í tvær andstæðar fylk-
ingar með og á móti aðild að hemaðarbandalagi, með og á móti
vem erlends hers í landinu og stjómmálaflokkar hafa notað það
blygðunarlaust sér til framdráttar. A sama tíma hefur vígbúnaður
stórveldanna margfaldast og ógnar nú öllu lífi á jörðinni. Spum-
ingin er ekki eingöngu um þátttöku okkar í hemaðarbandalagi
eða dvöl hers hér á landi, spumingin er um líf eða dauða. íslensk-
ar konur verða því að sameinast í baráttu fyrir afnámi allra hem-
aðarbandalaga, afvopnun og friði.
Við viljum að íslensk stjómvöld taki afstöðu gegn vígbúnaði
bæði heima fyrir og á alþjóða vettvangi, því ógnarjafnvægi leiðir
ekki til öryggis. Við viljum að stjómvöld beiti áhrifum sínum hjá
alþjóðasamtökum til eflingar friði og alþjóðlegri réttarvemd.
Við viljum tryggja að kjamorkuvopn verði aldrei leyfð á
íslandi. Við viljum að íslensk efnahagslögsaga verði friðuð fyrir
kjamorkuvopnum og umferð kjamorkuknúinna farartækja. Við
mótmælum harðlega losun kjamorkuúrgangs og eiturefna í hafið
vegna þeirrar hættu sem öllu hfríki og þar með fiskistofnum er
búin með slíku athæfi.
11