
(10) Blaðsíða 8
8
annar hvor gefst upp. Þannig var það í
togaraverkfallinu 1916, sem var íslenzkum
sjómönnum til ævarandi sóma.
Verkföllin eru bæði kaupdeilur og undir-
búningsskærur. Þær lama kapitalistana, fen
stæla jafnframt verkamenn. Þar finna
þeir hvers virði samtökin eru og jafnframt
það, að þeim er einskis góðs að vænta frá
hærri stéttinni, Þeir sjá að stétlabaráttan er
eina meðalið til að ná betri varanlegum
lífskjörum. Hin aktívu (virku) verkamanna
og iðnfélög eru ekki gallalaus. Það vill oft
verða, að þau verði passív (óvirk) fyrir
værukærni foringjanna og þeirra manna,
sem settir eru þar í embætti. Þeim verður
á að gefa annað frá sjer, en daglegt starf í
þágu fjelagsskaparins og gleyma tilgangin-
inum, sem er skilyrðislaus stjettabarátta
fyrir jaínaðarstefnunni. Ýmssambönd slíkra
fjelaga erlendis t. d. i Danmörku hafa
komist inná þessa braut, en eru nú fyrst að
vakna, er baráttan er komin i það horf, að
ómetanlegl tjón hefir hlotist af værðinni.
Hjer á landi er fvrirkomulag þessara fje-
laga með talsvert öðru sniði, en erlendis,
þareð þau eru öll i einu alsherjarsambandi,
sem er pólitískt. Það er þvi minni hælta á
því að þau verði passiv (óvirk), en jafn-