52 í sjer liið æðsta og liæzta, sem enn er náö, öll frækorn l'ramtimans. „Allt illt, og gott, öll jarðnesk sæla og ósæla, allt á jörðunni dautt og lifandi er i'alið í mjer; jeg er þjóðveldið, lýðveldið“. Hann kveður langa lof drápu um sig, og endar kvæðasainið pannig: „ijelagi, petta er ekki bók; sá, sem snertir petfa snertir mann. Jeg kyssi og faðma pig“. pví verður ekki neitað að mikið b_ýr í manninum og að liann fylgir kenningum sínum, eins og Tolstoj. Niðjar vorir verða að dæma um hvort ljóð hans eru skáldskapur, hvort þeir vilja feta í fótspor hans eða lialda gömlum háttum, en landar hans gleyma honum ekki ættjarðar — og náttúru — ást hans. MarkTwain heitir að rjettu lagi Samuel Langliorne Clemens. Kemiingarnalh hans stai'ar frá djúpmæling- um hans, er hann var hafnsögumaður á Missisippi á tvítugsaldri. Hann er fæddur i Missouri 183B, varð iyrst prentari eins og Whitman, átti svo í basli og verstu kröggum var gullnemi, blaðamaður og allt, sem liendi má til taka. Varð frægur milli 1860—70 og hefur nú peninga eins og sand. Helstu rit hans eru: „Utan- för“ (Innocents Abroad) 1869 og „Flakk“ (A Tramp Abroad) 1880. Gaman hans er ekki fint, en stórgert og græzkulaust og svo geysi skringilegt, að pað vekur fremur hlátur en bros. En hlátur getur hann lika vakið hjá flestum. Francis Bret Harte er fæddur 1839 í NewYorkríki, varð gullnemi í Kaliforníu 18B4 og síðan við marga ijölina felldur, sendiseppi, kennari, ritstjóri. Yarð frægur iyrir kvæði shi og sögur frá Kaliforníu, kohsúl Bandaríkjanna i Európu hingað og pangað, býr nú í London. Hann lýsir æfl gullnemanna svo meistaralega að ekki er liægt að hugsa sjer pað betur gert Hann sýnir,. hvernig neisti af ást, blíðu, manngæzku er fal- inn við hjartarætur hinna verstu porpara og illmenna svo. ekki parf nema að blása á hann til pess, að pað lifni í honum, svo liinir svörtustu sótraptar verða drif- hvítir eins og mjöll, snöggvast, Gaman hans er fínna og óframara og dýpra á pví onMark Twains. Hann getur komið lesendum sinum til að hlæja og gráta með litlu sögukorni, en Mark Twain hefur aldrei grætt neinn mann. Bret Harte heíur um stund ritað skáldsögur, sem ekki skaga uppi smásögur hans frá Kaliforniu enda er enginn hægðarleiknr að jafnast við pær.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Kápa
(8) Kápa
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Kápa
(62) Kápa
(63) Saurblað
(64) Saurblað
(65) Saurblað
(66) Saurblað
(67) Band
(68) Band
(69) Kjölur
(70) Framsnið
(71) Toppsnið
(72) Undirsnið
(73) Kvarði
(74) Litaspjald