il ligen fangen i England, och enligt tidens sed grynit plå- gad till dods; ty Engelska Konungen Ella lat kasta ho- nom i en orragrop, att lefvande uppåtas. Under sS grym- ma plagor diktade han inpromptu sin sang Bjarkamal, 29 strofer lang, och hvarje strof af 10 rader, uti hvilken han uppriiknar alla sina bragder, och dervid fråmst sagnn om Prinsessan Thoras erofring. Huruvida detta varit mbj- ligt under sådana ogonblick (så framt hela håndglsen år sann) må en hvar bedbmma, helst denna dodssång verk- ligen har poetiskt varde, oaktadt all sin vildhet. Allt detta, sammanlagdt med den fullkomliga bristen på manuskript, som intyga den foregifna hoga åldern, måste val fora hvarje opartisk lasare på den tanken, att endasl ett allt for stort begar att gora Nordens historia ett tusende och flera år aldre ån den mojligen kan vara, hanfort alla dem, som gjort alla dessa, tydligen mycket nyare diktér, till urkunder for håfdatecknaren, då de sannolikt ej varit an- nal ån medel att fdrkorta långa vinteraftnar i ett omildt klimat; och kanske deras forfattare aldrig driimt derom, att deras efterkommande skulle blifva nog godtrogna att antaga dem for verkliga historiska uppgifter. Likvål ingår jag alldeles icke på Thormoder Torfæi fifrebråelser, eine- dan han kallar dem al'a Ijugare och bedragare. l)e voro skalder, och ingen ting vidare; ej heller har någon af dem bedt hvarken honom eller andra soka historia, der dikt endast borde finnas. Men, kunde man invånda, om nu sagorna och de hi- storiska visorna ej hafva något egentligt historiskt varde, så kunna val åndock de uti begge Eddorna befintliga my- thiska diktér lemna en trogen bild af de forna Nordiska folkslagens religionsbegrepp; ty, om man också antager, att de nog sent kommit i dagsljuset, intråflar i alla fali deras utgifvande på en tid, då hedendomen ånnu icke kunde vara alldeles bortglomd, utan qvarlefvor deraf fin- nas både har och der. Detta mcdgifves såsom mbjligt. Christendomen infordes i Norden omkring år 1000; utan tvifvel skedde detta, der såsom annorstades, blott små- ningom, och således kunde hedendomen på aflågsna trak- ter i synnerhet ånnu lange bibehålla sig, så att då om- kring år 1120 forstå skriften kom till Island, ånnu nog deraf kunde vara i friskt minne for att scdermera ofver-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Blaðsíða 69
(78) Blaðsíða 70
(79) Blaðsíða 71
(80) Blaðsíða 72
(81) Blaðsíða 73
(82) Blaðsíða 74
(83) Blaðsíða 75
(84) Blaðsíða 76
(85) Blaðsíða 77
(86) Blaðsíða 78
(87) Blaðsíða 79
(88) Blaðsíða 80
(89) Blaðsíða 81
(90) Blaðsíða 82