stofferingen lånad af Greker och Uomare. Loke, som hiir lorestaller djefvulen, ar till en del bildad efter O vi di i I'i/cnon*), till och med i afseende på namnet. I anled- ning håraf behdfver man icke erinra hvarifrån man tagit jåttarne som bestormade himmelen, den gyllne tiden, so- leqs vågn och håstar, berg der Gudarne fdrsamlade sig, Nympher, Nornor, jemte alla andra hårligheter. Till och med Tyska litteraturen har dervid blifvit brandskattad; de 74:de, 7S:te och 76:te Mytherne i den yngre Eddan om Brynliilda och Gudruna aro helt och ballet lånade ur Die Niebelungen och Chriemhilden Ruche; Konung Etsel i /leldenbiicli har varit modeli for Kon ung At el, och de foljande mytherne om Svanhilda och Konung *forinun-Jiiicke åro ål'vcn hemtade derifrån. Deremot sak- nar man hår, likasom i de historiska dikterna, alla an- nars val bekanta omståndigbeter, horande till nordens af- gudadyrkan. Biskop Dithmar från Merseburg, en tro- vardig forfattare vid bdrjan af ll:te seklet, och som var fiidd i grannskapet af Danmark, samt således nogsamt kande allt detta, fdrsåkrar, att man vid Ledrum (Ledre) hvart 9:de år fullbordat ett stort offer af 99 menniskor samt likaså många håstar. Dylika vittnesbdrd finnas af- ven emot Norrmån och Svenskar. Hvilken skulle ej tro, eH så hogtidligt skådespel hade bort upplifva skal- dernas hela fantasi, samt gifva dem anledning till otaliga bilder och åsyftningar? Men, så mycket jag kan påminna mig, forekommer hvarken i Eddorna eller någon annan dikt det ringaste om mennisko-offer. Saxo och Snorre n'amna dem val, men blott i forbigående; ett tydligt be- vis att minnet af dem redan var alldeles utslocknadt vid den tid, då alla dessa skrifter forfattades; ty annars skulle val de, som med outtrottlig vidloftighet beråtta for oss en så oåndlig mångd småsaker, visserligen ej underlåtit att betjena sig af ett så rikt åmne. Saxo vill i ett sårskildt kapitel afhandla den Nordiska afgudatjensten; men han kån- n.?r ,fa deraf, att han endast vet att nåmna de tre fdrnåmsta gudomligheterna, Odin, Thor och Frigga, och ) Lycaon, en liogst grym regent i Arcadien, besiikles af Jupiter sjelt, som antagit mensldig skepnad; tyrannen framsatte j«r Guden mennisliokott vid måltiden, och Jupiter lurvamllade nonoin i cil varg. Se Ovidii Metamorph. I.ib, i. Fab. 6.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Blaðsíða 69
(78) Blaðsíða 70
(79) Blaðsíða 71
(80) Blaðsíða 72
(81) Blaðsíða 73
(82) Blaðsíða 74
(83) Blaðsíða 75
(84) Blaðsíða 76
(85) Blaðsíða 77
(86) Blaðsíða 78
(87) Blaðsíða 79
(88) Blaðsíða 80
(89) Blaðsíða 81
(90) Blaðsíða 82