Caput 1. De elemenlis sermonis. Vocem liugva sumimus & seusu lato atque improprio, S< sen- su stricto atque proprio. Stricto euim sensu lingva denotat humauæ vocis usum, quo mortales ideas, notiones, seusatio- nes inter se coimnunicant, quo — ut ita dicam — intellec- tuale oinne peragitur commercium inter hoinines. Impro- prio autem sensu depreliendiinus vocis, linpva, multo latio- rein siguiiicatum; hunc enim considerautes defiuimus ling- vam simpliciter per omne commercium idearum Sí sensatio- rmm, qvod fit mediante voce, adco ut lcstiarum quandam lingvam etiam agnoscamus.*) Annot. In philosopliica qvacunque disquisitione, neces- sarium omnino est, quaincunquc ideam contemplari, nou solum uti apparet intra suos strictissimos limites, verum & totam illius sphæram & ditionem perlustrare debemus, namque hoc pacto illius origiuem, Sc quasi geucrationeiu Sc verain viin rnelius comprehendimus; Sc cuiu oinnis iilea ad aliquod genus rcferatur, necessarium quoque est, illud genus cognoscere. .lam iu hac, quam nos proposuimus, re, apertum est, quod liocce notionum & sensationum coin- inercium pcr vocem, haud exclusive ad homines pcrtiuet, verum & hujus rei quoddam velut ruduneutum natura etiam dedit ceteris animalibus. Tale est, ex. gr. philo- melæ planctus, ferarumque rugitus, quo se iu sylvis con- vocant velut ad concionem , tale, variæ vocis modulatio- nes, quibus aves & quadrupedes varia aniini pathemata sig- nificant. Considerauda etiam hic ipsius vocis lingvæ ety- mologia, nam ex etyunologia vocum persæpe verus earun- dem siguifieatus eruitur. Jam vero lingva, yÍMvra, 'l'un- ga, Tungemaal,—istæ, inqvam, omues denominationes ina- nifesto indigitant, hujus notiouis noineu ab orgaui nomine esse desumtum, quod inde sine dubio factum est, quod antiquis fuit persvasmn , cuicunque animali inesset orga- nuin sermouis , ei etiain iuesse aliquera illius usum. Ve- ruui ne hoc quidcm satis est, sed videmus St lingvæ sphæ- ram adhuc latius patentem, nam uti sermonis genus proxi- mum est vox, sic in omni voce deprehendimus etiarn rudi- mentum quoddam sermonis, adeo ut tonitruum cV proruen- tium fiuminum, imo et corruentium saxorum quædam lin- gva sit , nain ejusmodi fcre sonitibus violentior quæcun- ') Coiifcr. Herderiun Iuit. I.ibr. de orig. ling. & Mouliijdt' l'ussim.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald