16 stiiictio, affcclus eniiu sese prodimt &'iu vocilnis singulis & in sentcntiis. Ceteruin jiuops ab initio literalis lingua siugulis fere syllabis omnia animi seusa expressit, tumque voccs sane fueruut integræ sententiæ , vel potius, nulla omnina fuit clara distiuctio vocum atque integrariun senteutiarum. In boc statu sermo bestiarum voci propior multo niinus qui- dem in usu fuit, nec nisi urgeute quadam necessitate aut periculo aut animi coinmotione violeuta in voce prorupit id, quod animo erat recondituin. Tum saiie vix ullus fuit vo- cis rhythmus, sed acceutus quidem seinper fuit. Sed ut lingua paullatim per accentum formari, voces & syllabæ & senteutiæ ex iudiscreta vociferatione distingui, verba & sen- teutiæ prolongari & coutiuuo, sed variato sennone plures simul notiones exprimi coeperunt, tum sane accessit etiam rhythnius, qui variis modis sermoni concinnitatem, amoc- nitatem, harmoniam, emphasiu conciliavit. In inonosylla- bico illo sermonc rhythinus nee locum liabere potuit, nec omnino fuit necessarius; quamdiu enim homo solummodo simplicem qiiaudam notionem aut simplex aliquod animi pa- thema unaquaque voce expressit, quamdiu simplici & uno afl’ectu pucrorum more commovebatur atque cogebatur ad loquendum vel potius vociferandum, nulla oinuino require- batur distinctio rhythinica vocis, sed quando afl’ectuum vio- lentia moderari coepit, notiones multiplicitate augeri & variæ & complexæ simul exprimi, tum sane necessarium íiehat rliythmo distingvere, quod incertis teinporum intervallis an- tea per se satis distinctum est. Sinesensium lingva quomo- do se liabeat hoc respectu, in doctorum libris non iuveni- inus, nec potest hoc satis diligeuter & accurate observari, nisi quis præsentem audiat Siuesensem loquentem; sed ex illis, quæ de hac lingva apparent e commentariis doctoruin & monosyllabica liuguæ ibrmatione, sino erroris periculo coucludimus, illi vix ullura inesse rhythmum, aut saltem multo magis incertum & irrcgularem, quam iu Íiuguis poly- syllabicis. §• 19- Musica autem ars est — ut matliematicorum vocc utar — quædam accentus nova dignitas, sive potentia, 'nam pcr illain multo apertius magna a parvis, grandia ab exilibus, sublimia a depressis , seria a ludicris, læta a tristibus, vio- leiita a placidis distingvuntur & disccruuntur in sensationi- bus mortaliuin. Ita dubitari nou potest, quin illa maximum contulerit ad lingvæ formatiouem; potissimum, cum illam vcl hodie videamus ad variaruin lingvarum formationeiu inaximum conferre, adeo, ut quædani inde peculiarem omni- no cliaracterem nauciscantur. Exemplo sit lingva Italorum, quæ elcgantiam ínusicam in onuiibus fere formis venatur. Musice quautain vim exerceat in homiuis animuin, quamque arcte iis sit juncta, quæ in intiino hominis aniino sunt re- condita, quis non aguoscit? Ecqtiis non cst expertus illam notionum & idearum magnam multitudinem partim gignere, partiin excitare. llubitari itaquc uon potest, quiu illa

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald