27 vena aut ignoto homine, & præterea etiam secundæ personae pronomen pro his diguitatis gradibus variet. Europæ qui- dein gentes primæ personæ vix aliam distinctionem agno- scunt, quam hauc, quod principes plurali numero utuntur de se loquentes, cum ceteri maxiine singulari utautur. Hoc sic esse non tantuin fert, veruni & quodammodo jubet liu- manitas; homo enim adeo versus sublimiora fertur & quasi vi trahitur, ut omni spreta invidia &: æmulatione, sæpe il- lum grandorem in alio lubenter spectet & admiretur, quo ipse orbatus sit. Sic magnates 8c principes tali sermonis di- stinctione utuntur, non sui tantum caussa ob superbiam, ve- rum k subditorum caussa, ne eorum fallant exspectationem, Et sane personæ quidem dignitas nulla est, nisi quatenus per aliquam subliiniorem ideam susteutatur, atque ab illa de- peudet, & hauc sane spectaut & admirantur homines imagi- uem perfectionum variarunt in principibus & magnatibus. Ita quándo hominum societas iu classes coepit dividi, nasci- tur paullatim distinctus quoque sermo classium idque primum projiter considerationem dignitatis. Et mauifestum est, prop- ter hanc rem sermonein multum ditari, & vocibus, formis & sententiis & tropis locupletiorem reddi, cum de una eadem- que re aliter principi disserendum sit, aliter nobili, aliter civi. Keque hoc tantum, sed et diversum vitæ genus, opera &: artes diversarum classium sermonis varietatem et multijilicitatem peperit. Qui eniin reipl. regimini atque rebus politicis ope- ram dedit, hunc coluit maxime sermonem, qui eo spectavit; qui vendendis mercibus, mercatoriuin sermonem & mercium nomina didicit atque invenit; qui agro colendo, rusticum ser- rnoueni; qui venationi, venatorium; qui equestri rei, eque- strem j qui militari militarem; qui domesticis rebus domesti- cum; & quemadmoduin quodcunque vitæ genus peculiarem quendam characterem in hoinine gignit &c format, sic ser- moni oinnino pro classium dilferentia peculiaris suus cha- racter est iu sono & acceutu & in tropis; quæ res ni pernota esset, eam multis liceret exelnplis illustrare. §• 26. Seqvuntur artes & scientiœ, quæ sermoni multis resjiec- tibus ultimam veluti mauum iuponunt adeo, ut perfecte for- matus sit & absolutus. Quam rem autequam uberius expli- camus, annotamus classium quidem & dignitatum divisiouem ab initio factam secundum corporis robur, quæ autiquis- sima, uti videtur, potentiæ basis est, & secundum militarein virtutem, & secundum animi dotum præstantiam, & secundum opera &í artes, quæ quicunque exercebat, nou educatione 8c doctrina ad illam rem formatus, sed casu interdum & pro- pensitate in id studium tractus. Ita per¥ istam divisionem diversus sane usus sermonis iuductus est pro classium tbffe- rentia, sed tainen vagus adhuc & miuus coustans; artes eniin nulla doctrina traditæ, sed proprio cujusvis ingenio cultæ frequentissiinam subiere iunovatioiiem, & eonsequenter ser- nio, qui eis fuit adaptatus, sæpe mutatus est. Verum ut ar- tes & scientiæ per doctrinam coli, & quæque sua coepit illu-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald