8 gruere. Talis foret admodum profunda physiologiœ cog- nitio, quæ explicaret, qualimodo quæcunque auimi com- motio aificeret orgaua loqvelæ, & sic deteniiinaret, quiuaiu esset cujuscuuque afiectionis souus origiuarius & fuuda- mentalis; queudam eniiu talem esse vix possumus dubi- tare. l’er similem physiologiam liceret iu simpliciore vitæ forma hrutorum auiinalium deterniiuare, quænam esset iu tali vel tali animali prædominans rnentis aifectio; hujus enirn sonus fundamentalis & originarius foret is, qui ap- t paret in animalis mugitu vel vociferatione. §• 8. Iuculti hominis infantis lingva paucis tantum sylla- his constat, sed cum hominum seusatioues magis variæ siut, quam ullitis animalis, Sc organoruin aptitudo multo perfec- tior, deprchendimus vel in inaxiine rudi lingua hoiniiiuiu majoreiu varietateiu, quam iu ullius alius animalis voce. §. 9- In hominum lingva certæ quædam syllahæ sunt, quæ ccrtas animi all'ectiones iudicant, quorum elementum duplex est; partirn ipsa subjectiva affectio, qtiæ uaturaliter taleiu souum elicit, partiin conslitittio ohjecti, qttod homo voce qvasi depingere couatur. Haud taiuen in oiuni ejusmodi syllaha utritmque hoc eleinentuin simtil prodit, sed in nou- nullis tantum lioc, in aliis tantum illttd. Iu voce Kukulc, quæ in multis & quident diversissiiuis liiigvis occurrit, vix deprehendimus nisi onoinatopoeticam imitaiioncm objecti, adeo hæc vox oinnino ex imitatione ohjecti forinata est; at iu iuterjectione ai, quæ plerumque dolorem vehementem ex- primit, ntodo comperiinus voceiu veluti ah ipso dolore cre- atam per iuvoluntariam fere atque spasmodicam contractio- nein orgauorum loqvelæ. Annot. Multi existiiuarunt, omuis lingvæ elementa tan- tum esse onomatopoesin, quorum opinioneiu Adeluug ma- ximc scqtii videtur, qui saue vehementer erraut; uam præ- ter onomatopoesiu, quæ omuiuo objeetiva est, subjectivum aliud est lingvæ elementum in illis vocihus, quæ ad vio- lentiora patheinata tara animi quam corporis exprimenda adhibentur, inanifestum, qvale est oh! uh! perterritorum, ah! mirautium & quæcunque ex ejtismodi iuterjectiouibus voces formantur. Sed cum in uuiversum veruin sit, vi- tam primitivi hominum generis magis fuisse ohjectivam, hoc etiarn in lingvæ formatioue confirmari cupiuut, nou reputantes lingvain omuino formari non posse, uisi & sub- jectiva vita liominis admodum sit efformata. §• 10. Hæ quidein syllabæ omuino considerandæ sunt uti ele- menta omnis lingvæ, vel uti lingva primitiva homiuuiu, & hæ sane magna ex parte manent immutatæ etiam iu lingvis recentioribus & derivatis, verum & persæpe inutantur & cor- rumpuntur adeo, ttl naturalis lingvæ souos proprios in com-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald