2i ad capieudaia oratlouem, illi novum quoddam iujungitur mu- nus perspicuitatis, quod poetæ nuuquam tanti momenti vi- sum est. Oratio eniin, uisi a præsente capiatur, non con- vincit illum, qui præsens est; sed carmen, quod sua natura aptius in memoria conditur, quamvis obscurius, s'aepius re- lectum intelligitur. Et poeta oinnino potest siue ullo suo aut carminis damno nonnullos, imo multos parvi facere lec- tores aut auditores, adeo , nt illi perinde sit, utrum ab eis iutelligatur, nec ne, orator sæpe nullum potest vilipeudere auditorem; uuus enim, cui uon satis persvaserit, magno in- terdum illius caussæ detrinieuto est. Perspicttitas ita evadit fundamentalis quædam virtus in oratione, sine qua is, qui di- cit, nugas agit. Ifauc ob causam ille cogitur vocibus uti communibus & e medio sumptis; obsoletas rescindit, nimis recentes & usu parum receptas vitat tV omni modo obscu- ras repudiat, nec vocum modo obscuritatem timet, verum 8c compositiouis & sentcntiarum. Igitur in illa periodo, in qua dicendi ars colitur, inprimis fit, ut antiquæ multæ voces re- scindantur iu universum, etiam e sermone quotidiauo, quae tamen in carmine, per lougum tempus oblivioni traditæ, ite- rum renascautur. Hoc sic accidisse, in multis quidem liug- vis satis observare licet, & Græcæ certe lingvæ historia sat luculentum hujus rei documentum est; Homeri enim 8c He- siodi carmina a multitudine Atbeniensium vix credain fuisse intellecta, propter antiquitatem dictionis tam invocibus quarn in earuin formis ubique recurrentem; sed tamen imprimis iu antiqua lingua septentrionalium hæc apparet differeutia jnter lingvam poeticam Sc liugvam solutæ orationis. Illa eniin vocum multitudo atque denominationum poeticarum, cujus 5. 20 mentionem fecinius, vulgo nou fuit cognita, uec potuit ea de caussa iu soluta oratioue & coram concione homiuum adhiheri. Etiam sermonis conslruclio talis fuit in versu, nt sensus saepe sine multo studio ah artis peritissimis erui non posset. Seusum euim, ut ita dicam, sedulo condidernnt in dilficili versu, quæ, quani parum orationi convcniat, dic- tio, cui nou apparet? In universum apparet dicendi artis vis negativa atqne restrictiva in lingva formanda. Est enini quoque quædarn orationis dignitas, quæ certe carininis quoque est, sed longe aliter sese habens vnciim respectu & conipositionis. Carmi- nis dignitas apparet in rhythmo, iu sono vocum & versns, 8í iu couvenientia dictionis cum re & persona, quam trac- tat; orationis autem dignitas consistit in casto quodam de- lectu vocum, ut nulla uuqnam occurrat, quæ nuditorem of- feudat. Et nou turpes soluin vitaudæ voces sunt atqne sen- tentiæ in oratione, verum omnis dictionis iueptia !c inju- cunditas & scurrilitas est fugienda, quocirca oratori non li- cet, quicquid in huccam venerit, eblaterare, sed omnia hu- jusmodi rescindere cogitur. Cumque oninino necessarium sit, anditoris atteutiouem eo ducere, quo oratori placet, atque totam in illam rem couvertere, quaiii ipse postulat, omnia sihi vitnnda existimat, quæ ullo modo possint a proposita re audientis attentionem vel per inomeutiuu dellectere. Ifiuc souo siiniles & homo-

(1) Front Board
(2) Front Board
(3) Front Flyleaf
(4) Front Flyleaf
(5) Page [1]
(6) Page [2]
(7) Page [3]
(8) Page [4]
(9) Page [5]
(10) Page [6]
(11) Page 1
(12) Page 2
(13) Page 3
(14) Page 4
(15) Page 5
(16) Page 6
(17) Page 7
(18) Page 8
(19) Page 9
(20) Page 10
(21) Page 11
(22) Page 12
(23) Page 13
(24) Page 14
(25) Page 15
(26) Page 16
(27) Page 17
(28) Page 18
(29) Page 19
(30) Page 20
(31) Page 21
(32) Page 22
(33) Page 23
(34) Page 24
(35) Page 25
(36) Page 26
(37) Page 27
(38) Page 28
(39) Page 29
(40) Page 30
(41) Page 31
(42) Page 32
(43) Page 33
(44) Page 34
(45) Page 35
(46) Page 36
(47) Page 37
(48) Page 38
(49) Page 39
(50) Page 40
(51) Page 41
(52) Page 42
(53) Rear Flyleaf
(54) Rear Flyleaf
(55) Rear Board
(56) Rear Board
(57) Spine
(58) Fore Edge
(59) Scale
(60) Color Palette