38 jniiius solita & uouuiliil iutorta tlictioue utens, posset diccre: uilexander Ilelena loved. Plures certe |transpositiones hujus seutentiæ nou patitur idioina anglicum; nam si sic inverti- inus; Ilelena loved Alexandcr, sensus qvoque oninino inver- titur, cura ohjectivi 8c suhjectivi casus uulla sit distiuctio, Qvodque in hoc rcspectu anglico senuoui accidit, ceteris qvoque accidit plurimis lingvis gothicis ex. ' gr. danicæ. llecte enirn modo dicere possumus: Alexander elsíede Ilele- i na, nant Ilelena elskede Alexander sensuiu iiivertit; qvæ vero I ’ gothicæ lingvæ casus liahent distinctos suhjectivos & ohjec- tivos, uti islaudica, phirihus certe possunt hanc propositio- nein enuntiare rationibus. Alexander elskadi Ilelenu etiam recte sic dicitur Ilelenu elskadi Alexander, et tum oiuniuo illæsus 8c immutatus servatur sensus, §• 41. Transpouendi autem facultas, qvanqvam in liiigvæ per- fectionibus numerari nieretnr, modo relativa qvædarn est perfectio, &: niagis ad soui elegantiam 8c periodorum rotun- ditatem coufert qvam ad pcrspicuitatem aut viin aut cner- giam sermonis, imo illi qvandoque obest, ni cum sollicita cautione adhibetur 8c liis certe nocet perspicuitatem læden- do. Sed cum in liiigvis, quæ trauspositionein patiuntur, vocis significatio non pendeat a loco, qvein occupat in pe- riodo, potest is, qvi tali sermone utitur, soni harmoniæ ma- gis consulcve; liarmonia autem eflicitur per soni incremen- tum & hinc facttun est, qvod Latini verba tam freqventer ponaut iu fine periodorum, non qvia verba sint, hoc eniin foret absurdum cum prædicati naturalis locus sit statim post subjectuin, sed qvia verba apud Latinos, per accideus, lon- giores plerumque voces eíficiunt, qvam rem certe non repu- tarunt illi, qvi in lingvas, qvæ omnino coutraria rationc sunt formatæ, latinorum consuetudiuem inducere studuere, qvasi iu lioc ulla lateret elegautia: verbo in periodo ulli- muin locum assiguare, etiam tum, qvando verbum non esset souo plenum 8c poiiderosum. Illa autem idiomata, qvæ analoga nuncupavimus, per- spicuitatis seinper pahnam ferunt, 8c ea de caussa erunt non qvidem ad qvemcunque vitæ usuin, sed ad plerosque usus aptiora. Hoc euim: qvamlibet vocem in illo loco depreheu- dere, ubi eam exspectaveris legens sive audieus, orationem reddit mire facilem 8c jucuudam. Ex antecedentibus autem patet accentus esse in his lingvis niulto eíficaciorem vim 8c f discriiniuationem, cum iu sejunctis vocibus multo íacilius ex- primatur Sc percipiatur. (cfr. J. 3g.) §• 42. Hæc qvoque vere materialis est perfectio: ut lingvcc tjvidam sit character, i. e. talis peculiaritas in forma, struc- tura, toto habitu, quæ illain distingvat a qvocunque alio idiomate. Sed peculiaritatum, qvæ orationem coercent 8c jnemis facultates limitant, uulla laus est. Liugvarum uti homiuum boui itaqtte charactcres suut atque ntali, atnabiles 8c exosi. Liugvæ autcm character giguitur e physico 8c po-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald