29 sunt nompe quatenus similes passiones aut affectiones, si- miles sonos producunt; artificiales autem aliæ, quatenus si- milcs notiones aut ideæ similibus sonis expriinuntur. II- lud analogiæ genus in antiquissimis lingvis maxime est ob- vium, hoc autem iu hodiernis. Illa aptitudini primi homi- num generis majori ad recipieudas impressiones ohjectoruni tribueuda est, & vitæ foriuam monstrat magis iufantilem & patientem, hæc maturiorem monstrat facultatem cogitaudi Sc virilem ætatern hominis sua sponte ageutem. Sed ut sermo coepit per scientiam coli, naturales analogiæ plerumque suut obolitæ, certe uou amplius quæsitæ, in eorumque locunx arti- ficiales oranino succeduut, & quemadmodum res non am- plius secuudum externas tantum proprietates cognoscuntur &: percipiuntur, verum secunduin inultas qualitates sensibus non obvias , sic hoc etiam obscrvatur in rerum nominibus, in quibus idealis jam sernper quæritur aiialogia & aptitudo. Talimodo apertuin est, per scientias vitalem quandam viin iu lingva, si nou omnino suppressain, saltem multum esse debilitatam, & per illas id, quod fuit in sermone plasti- cum, magna ex parte exstinctum esse. Sed ab altera parte considerandum, quod scieutiæ sermonem ditaverunt novo vo- cum thesauro; nam idealia quæcuuque, quorum cognitionem primuni, ut §. 23 dictum est, per religiouem suscitatam cxi- stimamus, propter scientiarum culturain sua nomina impri- mis sortita sunt. §. 27. Formati jam & exculti sermonis itaque tria potissimum sunt geuera: jweticum, oratoriwn , scieutificum. Poeticuiu quidem autiquissimum & vitæ usui proximum, maximeque varium. Oratorium, civilis vitæ usuin maxime spectans, non varietate adeo insigue, uti perspicuitatc, robore, elegantia, decentia. Scientificus autem sermo, per se omnium minime ]ierfectus excultus, tamen solus altiorem homiiiis destina- tionem imlicat ultra hujus vitæ termiuos prospicientem. Hic, inquam, impcrfectissimus est variis de caussis: quia cum homo in formando scnnonis genere poetico natura imprimis duceretur, in formando scientilico sermoue proprii ingenii viribus maxime ducilur: qvia artificiosæ dictioni studere ab- indicandam & sustinendam. Hac voce velutt cmergit ex oceano cxi- stentiæ. ”Ecce ego aum” est illa sentintia , quæ in lioc pronomine coudita est. Subjectivo - objeclivum voco illud primæ jiersuiue jirouomen, qno homo ae ponit relatione cujusdam alterins, in qao plerumque præter vocaleni depreliendimus literain m: lioo nempe plasticum cnt, ut clausis Jabris, quasi conclusa exlstentia sua indicat objectivitutem subjectivitatis. Talis mlhi videtur sensus naturalis vocum me, mich, mig, mui. Per lioc pronomen homo ve- lut terminat existentinm alterius, & illa sententia, qnæ snb illo la- tet, est: ”Jlcce me inter alioa.” Hactenus itaque aj;uo.scimus prlml- tivorum prouominum elementa etiam in hodiernis lingvis. IHh vero in singulis formis verborum pcrsequi lubricum sane est, qnan- quam iiand paucæ verboram formæ secumliim hæc, quœ jam pro- posuimus, explanari possunt. Notandum tamen est, quando nos de aiicujus vocis nuturali sensu disserimus, lioc semper esse accl— piendum de ipso vocis elemento, quod vix unquara nisi una quadam lilera in liodiernis lingyis servatur.

(1) Front Board
(2) Front Board
(3) Front Flyleaf
(4) Front Flyleaf
(5) Page [1]
(6) Page [2]
(7) Page [3]
(8) Page [4]
(9) Page [5]
(10) Page [6]
(11) Page 1
(12) Page 2
(13) Page 3
(14) Page 4
(15) Page 5
(16) Page 6
(17) Page 7
(18) Page 8
(19) Page 9
(20) Page 10
(21) Page 11
(22) Page 12
(23) Page 13
(24) Page 14
(25) Page 15
(26) Page 16
(27) Page 17
(28) Page 18
(29) Page 19
(30) Page 20
(31) Page 21
(32) Page 22
(33) Page 23
(34) Page 24
(35) Page 25
(36) Page 26
(37) Page 27
(38) Page 28
(39) Page 29
(40) Page 30
(41) Page 31
(42) Page 32
(43) Page 33
(44) Page 34
(45) Page 35
(46) Page 36
(47) Page 37
(48) Page 38
(49) Page 39
(50) Page 40
(51) Page 41
(52) Page 42
(53) Rear Flyleaf
(54) Rear Flyleaf
(55) Rear Board
(56) Rear Board
(57) Spine
(58) Fore Edge
(59) Scale
(60) Color Palette