11 skarnes trohet på ett sådant prof, lat måhånda primsig- na sig, men dristade ej oppet antaga dopet, ehuru han for egen del ej synes kånslolos for det till Christendo- mens uppråtthållande ingångna forbundet (lubens iniverit*). Det ar sannolikt, att Olof vid detta sammantråde forst erholl någon egentlig kunskap om Christendomen. Ilan var sjelf ånnu helt ung; och den honom vårdande mo- drens, Sigrids, foregående nit for hedendomen år tillrack— ligt bekant. Alldeles fbrvånande år den annars noggranne Hallen- bergs irring, då han enståndigt nekar, icke blott att Sven kunde varå Christen fore Olof, utan åfven mojligheten af att Sigfrid, på resan från England, kunde besoka Sven; hvarfore Hallenberg ock antager den orimligheten — mot alla skriftliga intyg — att Harald Blåtand ånnu regerade i Danmark, då Sigfrid forst fårdades till Sverigp. Yi såga "orimligheten”; ty det år just Hallenberg, som for ofrigt med så bfverlågsen lårdom och skarpsinnighet vindicerat Sigfrids-legendens och Adatni auktoritet uti denna tviste- fråga. Strinnholm har tillfyllest bevisat, att Sigfrid ej kun- nat intråffa i Sverige forr ån mellan åren 1012—1018. Han antager likvål derjemte, att Olof Tryggvasons hof- biskop Sigurd i sjelfva verket år den, som dopt Olof Skotkonung, men att traditionen fåstat denna håndelse vid den Engelske Sigfrid, helst denne lilligare qvarstod i folkets minne, då deremot Sigurd snart glomdes. Den svenska Sigfrids-legenden och den islåndska Sigurds-sagan innehålla så många ofvensståmmelser, t. ex. om konun- gens dop, om morden i Vexio m. m., att man tydligen deraf inhemtar, att begges hjeltar tidigt blifvit for- blandade. Detta kunde så mycket låttare intråfTa, som sjelfva namnen Sigfrid och Sigurd i åldre tider blifvit promiscue begagnade for samma personer. Så heter Si- gurd Schlangentodter i de åldsta beråttelserna Sigfried. *) Det ser ut, som loftet om Christendomens uppriitt- h S11 an de giillt endnst Danmark (”in regn o suo — ej reg- nis suis —■ plantatam”, enligt Adamus; ehuru Messenius, som måhanda ej gifvit akt haruppå, skrifrer ”in regnis.”) I Svea rike fanns riil nu ingen Ckrigtendom, af någon l>e- lydelse, att upprStthålla.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100