land, dem Alfred i 9:de årh. fann jemte en del Danskar på ostra sidan af Siilende'). AU de framtrångt soderut har Schaumann i sin historia ofver nedersachsiska stam- men sokt visa. Men denna mot alla vittnesbord stridande formodan skall i fortsåttningen af denna framstållning finna sin vederlåggning. Vi vilja till sina sarskilda punk- ter något nårmare fullfdlja den for oss så foljdrika ut- redningen. Folkvandringen uppldste blodsforvandtskapens gamla naturliga band och de sista banden forsvunno med den gamla religionens undergång. Nyj namn och grupper tradde i stållet lor Ingævonerne, Herminonerne och Iscæ- vonerne: dock icke så att desse fullt motsvarade de sed- nare Sachsarne, Alamannerne och Frankerne. JNågon så- dan obeståmdhet ågde visserligen icke i den gamla tiden rum, så att ett folk ån blefve råknadt till en ån till en annan stain; men val fdrefanns utan tvifvel jemte nyss- nåmnda namn en annan indelning uti Marser, Gambrivier, Snever, Vandaler. Otvifvelaktigt åro vår halfos invånare af den ingævoniska stammen, och med såkerhet åfven de i sagorna och beråttelserria med dem nåra befryndade Lan- gobarderna: Plinius H. N. IV. 28 lågger till dem Chau- kerne och såsom det tyckes åfven Ostersjofolk (Teuto- nerne); Tacitus alla dem som bo vid oceanen: det vore således i rigtningen från Weichsel eller Pregel åt denna sidan forst Gotherne, sedan Rugerne och Lemoverne. Ing, den gudomliga stamfadern, skall också hafva dragit sig mot ostern och der uppehållit sig, enligt en angels. runsång, jemf. D. Myth. s. 321 IT. Likvål hora ej Go- therne till någon klass (af dessa); hvarken till den ingæ- voniska, iscævoniska eller herminoniska. Men månne ej Rugerne och Lemoverne hcira hit, ehuruvål Tacitus forer dem till Gotherne? Deras boningsplatser (Germ. XLIII. 8. protinus deinde ab Oceano, nemt. efter Gotherne) åro ej tvetydiga: på denna sidan Odern i Forpommern och Mecklenburg; det forstå namnet antogs sedermera af de *) Om en fullståndig utvandring af en eller annan bland de till Britanien ofversvårmade stammarnc ban efter min me- ning alldeles icke talas; dock torde Bedas ord, I. 15, icke bora lemnas obemarkta: illa patria quæ Ångulus dicitur et ab eo tempore osque bodie manere desertus inter provincias Juta- rum et Saxonum perbibetur. (Anm. af G. Waitz.)

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100