90 Dan och Angul; det ar det gammalhdgtyska luimpa! apis. Sålunda måste Beovulf varit fullt nationel endast hos stammarne på halfdn, Från honom gingo myterne bf- yer på den historiske Beovulf, Ecgtheoves son, och få- stade sig vid de sista minnena, som Angelsaehsarne fdrde med sig från sitt gamla hemvist. Detta var så mycket mojligare, soin Beovulf Ecgtheoves son, var en Gaute i Scedenige, hvarest Beovulf, Sceåfs sonson, enligt den gamla myten skulle varit fodd. Samnia fenomen visar sig på hvarje blad af det tyska epos. Det var Beovulf, den gudomlige hjelten, som i sin ungdom under vintern saram långa dagar bfver hafvet och rånsade det från odjur, det var han, som i blom- man af sin styrka hekåmpade Grendel (gammalhdgtyska Krintil d. å. liksom det nordiska Loki pessulus och djef- vulens helfvetesregel), en ond ånde, som bodde f kårr och djupt vatten (Fifelcyn se s. 69), som under natt och tocken framtråder och odelågger menniskors hus och mordar de solvande. Beovulf dddar honom icke blott, han stortar sig åfven i djupet och tillintetgdr un- der en lang kamp i karret djefvulens moder. En elds- drake kommer ned från luften och fdrhårjar grodor och boningar: hjelten ståller sig honom emot, dddar honom, men faller sjelf fortård af eldsgiftef. På samma satt som vid Herkulis sida, stod åfven vid hans en trogen tje- nare. Den langobardiska sagan om Otnit har i sin sista del slågttycke hårmod. Hans lefnad omfattar vin- tertiden ånda till sontmarhettan. I Eiderstedt' på llera stållen i Ditmarschen, i El- bens marschtrakter, i dstra Holstein, och mdjligen åfven annorstådes fortlefvcr ån i dag en del af denna myt, Grendel, visserligen på ett besynnerligt sått vanståller, men likvål i stånd att gora densamma for oss begriplig. Man beråttar, att djefvulen eller en forbannad ånde, en gast o. Sr v. gjorde ett hus så osåkert, att ingen kunde uthårda deri; åndtligen infinner sig en klok man eller predikare, besvårjer och bortdrifver honom långt ut på hafvet — så i Marschlandet — eller i etPkårr eller djupt vatten. Men ståndigt sdkte den elake anden att åter trånga tillbaka till lordåmningen eller till den hohne, der huset står, och snart skulle den forrå nedstorta eller den sednare bestigas, om det blott fbrunnats honom att

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100