76 ten af sjette århundradet. Han tjente nemligen, s§ be- rattar han, jemte en annan sångare Stilling Eddgilse, en Myrgingernes furste, sin alskade landsherre: denne våga vi tryggt antaga for en historisk person. Han var nem- ligen en svarson till Langobardernes konung Eådwin, den bekante Audoin, således en svåger till Alboin, som i sången heter Ålfvin; hans gemal hette Ealhhild. Denne lår sångaren besokt i Italien, såvida ej detta tillafventyrs kunde vara en interpolation; mellan Langobarder och Myrginger fdrutsåttes alltid ett ganska fortroligt forhål- lande. Under sångens fortsåttning v. 116-118 uppråk- nas midt bland Gotherne en lång rad langobardiske hjel- tar: den raska skaran, Myrgingernes vånner. Det be- kråftar sig således att de Sachsare, "Langobardernes gamla vånner” såsom Paul. Diae. såger, hvilka med Alboin er- ofrade Italien, visserligen icke voro några andra, ån en del Myrginger, och sannolikast deras afkomlingar Suar- donerne, såsom vi också redan formodat: ja deras anfo- rares namn skall hafva varit Eadgils. Men dessa fullt historiskt tydliga forhållanden hafva uti sagan blifvit fdr- knippade med Gothkonungen Ermanarich, som lefde i fjerde århundradet; for hans samtida anses Attila, hvil- ken dock ieke kan vara fodd forr ån flera år efter Er- menrichs ddd. Och ehuruvål denne hade sitt såte vid svarta hafvet, forsåtter likvål sången honom i Gothernes gamla land vid Ostersjon: der besokte honom sångaren och såg med egna ogon Gothernes frnktansvårda slagtning med Hunerne vid Weichselskogen. Han korn dit, såger han, med Ealhhild sin herres fru. Sambandet mellan den langobardiska och gothiska sagokretsen år lost; det kan heller ingenting bevisa. Det formåles icke en gång hvad sångaren ville der; det hela år således snarare en fiktion blott for att bifoga en Catalogus heroum och visa sin lårdom i sagorna, ån ett fragment af åkta saga och sammanhångaude epos. Ermenrich och Etzel åro de från den åkta sagan hemtade stodjepunkterna, Langobarder och Myrginger den historiska krets, hvartill sångaren verkligen horde. Från Gotherne begynner han sin resa, och besoker endast kustfolken eller sådana som annars stodo i forbindelse med hafvet. Många mån, utropar han, såg jag ofver folken herr- ska; vidare nårnnas forst Hwala och Alexander såsom de

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100