I UPPHAF NR. 35---37 35. Lögsögumaður. 36. Lögsögumannatal til loka þjóðveldisins. Höfðingjaveldi goðanna var ekkert einveldi. Þeir áttu enga þegna. Hver bóndi, sem var svo efnum bú- inn, að hann skyldi gjalda þingfararkaup (og sú fjár- eign var lítil), skyldi að vísu vera í þingi með ein- hverjum goða, en hann gat ráðið, í hvers liði hann vildi vera. Samband goða og þingmanns var samningur tveggja frjálsra aðilja, sem hver skyldi veita öðrum, trúnaðarsamband og vináttusamband. Ef þingmanni líkaði ekki við goða sinn, gat hann óðara sagt sig í þing íueð öðrum goða. Þetta frelsi jók höfðingjum hófsemi, þingmönnum tilfinningu fyrir verðmæti sjálfs sin. Manngjöld voru að lögum jöfn fyrir alla frjálsa menn. Aristodemocratia hefur þetta stundum verið kallað — höfðingjaveldi temprað frjálsræði alþýð- unnar. 37. Þingmaðurinn segir sig í þing með goða. Alþingi gerir Islendinga að einni þjóð — fyrr en nágrannaþjóðirnar. Frelsi einstaklingsins gerir hina menningarbæru yfirstétt miklu stærri en titt var um þjóðir með sama mannfjölda. Hin magnandi áhrif frelsisins fara út um hverja taug þjóðarlíkamans. Um miðja 11. öld er þrælahald raunverulega úr sögunni: þá eru engin raunhæf lagaboð því lengur til fyrir- stöðu, að hver sem er geti komizt i tölu þingfarai’- kaupsbænda. Sögur frá þessum tíma sýna mikla einstaklings- hyggju. Lögin, ekki sízt búnaðarlögin, sýna hins vegar félagshyggju. Því er ekki vert að gleyma. 11

(1) Page 1
(2) Page 2
(3) Page 3
(4) Page 4
(5) Page 5
(6) Page 6
(7) Page 7
(8) Page 8
(9) Page 9
(10) Page 10
(11) Page 11
(12) Page 12
(13) Page 13
(14) Page 14
(15) Page 15
(16) Page 16
(17) Page 17
(18) Page 18
(19) Page 19
(20) Page 20
(21) Page 21
(22) Page 22
(23) Page 23
(24) Page 24
(25) Page 25
(26) Page 26
(27) Page 27
(28) Page 28
(29) Page 29
(30) Page 30
(31) Page 31
(32) Page 32
(33) Page 33
(34) Page 34
(35) Page 35
(36) Page 36
(37) Page 37
(38) Page 38
(39) Page 39
(40) Page 40
(41) Page 41
(42) Page 42
(43) Page 43
(44) Page 44
(45) Page [1]
(46) Page [2]
(47) Scale
(48) Color Palette