9 icke låta Sigfrid forratta det omtvistade dopet, utan an- tager den Norska Sigurd såsom dess verkståilare. Hari kunna vi ej forena oss; hvarom mera nedanfor. Allt for djerft anse vi det åfven vara att med Strinn- holm, mot Adami tydliga vittnesbord, låta Olofs och Sven Tveskåggs forbund folja efter Svolderslaget. In- gen, mer ån Dalin, har fdrut vågat att hari skilja sig från Adamus. Dalin låter nemligen forbundet stiftas fir 1002, således ett år efter dopet, hvilket sednare, enligt hans mening, forsiggick ett år efter Svolderslaget. Vid dessa beståmningar går Dalin tvdligen endast gissningsvis till våga. For ofrigt har man allmånneligen lagt for stor vigt vid det uttryck (”rex Christianissimus”), som Adamus vid beråttelsen om forbundet nyttjar om Olof. Reu- terdahl har redan fore oss anmårkt, att detta epithet mera år amnadt att karakterisera Olof i allmånhet, ån att afse någon viss tidpunkt i hans lefnad. Att Olof skulle hafva tvungit eller ofvertalat Sven att antaga och befråmja Christendomen, eller blott med detta vilkor hafva stadfåstat honom på Danska thronen, hafva flere nyare, åberopande Adami uppgift, anlagit. Adamus nåmner dock ej uttryckligen något sådant, och de åldre håfdaforskarne hafva endast fattat Adami ord såsom tillkånnagifvande de båda monarkernes omsesidiga beslut att gynna och uppråtthålla Christendomen. Alla omståndigheter , noga och utan fordom skårskådade, vitt- na for ofrigt, att det just var Sven, som yrkade be- fordrandet af den *nya lårans framsteg. Messenius framståller till och med otvetydigt saken så, eller att Sven var sjelfva upphofsmannen till forbundet. Svens glodande ungdoms-hat till Christendomen, hans beryk- tade utsvåfvande och ofverdådiga vandel i de yngre åren, den grymhet, hvarmed han storlade sin christne fader från thronen, tyckas några forfattare allt for uteslutande hafva i forestållningen fasthållit, åfven som man måhånda i detta afseende hyst for mycken tillit till de mot honom, af nåra for hånden liggande skål, fjendtligt ståmda En- gelsmånnens uppgifter. Man har forbisett, att han, efter yrlsar, att man ej banner något om Haraltl efter år 973). Den nyaste bållan for Clunys liistoria, Essai historique sur VAbbaye de Cluny, par Lorain, Dijon 12159, vidrBrer ej norden.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100