20 Möttullinn. 32. Möttul helír hún of heiðar lagðan dökkan að lit og dreglum húinn, gullroðnum dálki gegnum stunginn eður með tyglum ítursnúnum bundinn sainan á brjósti miðju. 33. En faldurinn yfir alhvítur vofir, sem hvítir jöklar af heiðmyrkri þoku himinlín sín í heiði viðra, svo aldrei blakna að aldarofi. 34. Hrynja möttulsferðir af herðum niður íturvöxnum ofan um knje, hylja þær skart á hennar brjósti, ef hún sveipar sig í möttli. 35. Er það sem myrk árla morguns dragist þokuský of dalahlíðar, en rofni þegar fyr röðulgeislum, og sólskins blettir í brekkum skíni. 36. En ef möttullinn aptur af herðum fellur bijósti frá, bægt til hliðar með lausum tygli, þá leiptrar gullvarið brjóst mót auga af engu hulið. 37. Sem dögguslungnar dalahlíðar með fallandi ám og fííilgeirum glitri sunnu geislum móti, er morgunblær myikva þoku hefir fyrir skömmu hrakið á brautu, 38. Er áður sólarroð sást á tindum foldu fyr frerum varði og útnyrðíngs anda köldum,

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Kápa
(36) Kápa
(37) Kvarði
(38) Litaspjald