5 ú breytist í ý- mús, lit. mýss. V'\ — - ý\ Ijós, at lýsa; Itrjúipa, elc krýp. 'ja) au — - ey: auga, at eygja. Wimmer getr pess og í 13. gr., a3 a verði 0, pá er eftir pví fari eba haíi forðum farið vi eða vj, t. d. hvggva (fyrir haggvja), elc Iwgg; 0X, á gotnesku aqizi ( = alcvizi); sömuleiðis geti e breytzt í 0, pá or v fer éftir: 0ngva (nullam) af engi (nullus). b) pað hljóðvarp, er o, v, v veldr. a breytist í ö: tala, flt. tulor, tölur. á — - ó: almáttegr, páguf. flt. almóttlcom, almóttkum. Aulc peirra i-hljóðvarpa, er venjulega eru taliri, má enn nefna: a—0\ dagr, dagr\ Brynjudalr, Bryndolir; Silfrastaöir, Silfrstoð- ingar; Tjaldastaðir, Tjaidstfíðingr (síðar Silfrstœðingar, Tjaldstœðingr, á sama hát’t sem nú er sagt viðvœningr, af vanr við, venja við, Nuclcus Latinitatis 1738: tiro, viðvæningr; tirocinium, viðvæningsskapur; Sveinn Sölvason, Tiro juris, Kh. 1799, vni. bls.: enn just peir somu kunna vel siá, ad pad er giort i Hag fyrcr Unglinga og Yidvæninga; Sveinn Skúlason, Lýsing ís- lands á miðri 19. öld, Kh. 1853, vh:-—viii. bls.: og lcemur pað ekkitil af pví, að jog hafi okki liaft allan vilja á að vanda pað, . . . heldur af pví, ab jeg er viðvœningur að rita). Dagr, Dgglingr; o í Doglingr var fram borið alveg sem ö, og sést pað af pví, ab pað er haft móti ö í aðalhendingum, S. E. II196: Sjálfráði dó síðan [ sól- ar fróns at nóni | sá er hókk, enn dag dökkti [ Doglingr á járn- nögium. orðhagr, orðhagi, Konungs skuggsjá, Chr. 1848, 93. bls. o—ey: Hálogaland, Háleygir, háleygskr; lof, at leyfa', ok, eykr; brot, breyzlcr. ó—ey: órar (= œði, cersl), eyrslcr, óstýrilátr, ólmr (hjá Ivar Aasen vrsk). A sama hátt sýnist reyta vera myndað af rót; reyru (= rnru) af róa, Sýnisbók íslenzkrar tungu, Kh. 1860, 56?: reyru út ór Álfta- firði snimma of morgin. jo~j0: bjoggu, viðtengingarháttr bjoggi, Grág. Konungsbók, I 1839: at sa scyldi queðia er malen bÍ0Ge til sócnar par a pingi. Sýnisb. 379i: en kallaði pó stórmikla várkunn á að honum bjöggi mikið í skapi um hefndina. Stjórn, 29321: sua at huerr madr tæki pa .ii. fyrr nefiid mæliker gomor. vynni pa sydi olc matbioggi alla þa luti sem peir pyrfti aa laugardaginn at hafa. hjoggu, hjaggi, Gisla saga Súrs- sonar, 24h: pat dreymde mikhina fyrre nótt, ataf einum bæ hrökkt- ist höggormr ok hjöggi Véstein til bana. (Ólafs saga hins helga, 1849, 122: sumir menn sægia at hann hœggi hauuð af hænne).

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Saurblað
(34) Saurblað
(35) Band
(36) Band
(37) Kjölur
(38) Framsnið
(39) Kvarði
(40) Litaspjald