24 denna vag har min Ssigt ofver den nordiska forntiden upp- slått: ju djupare och fullståndigare jag begrep medeltiden, hvarmed jag en långre tid uteslutande sysselsatt mig, ju mer har jag blifvit ofvertygad om dess rigtighet. I. Islands och Norges historia i afseende på hultur och sedcr. On Island ar belagen under 65°—67° nordlig bredd och en annu icke noga utmått longitud. Den ar omkring 85—90 mil lang och omkring 55 mil bred. Den ar helt och ballet vulkanisk: alla tider var den utsatt for de fruktansvardastc naturrevolutioner, hvarigenom landets be- skaffenhet i många hanseenden synes fbrdndrad. Vid de forstå upptackarnes ankomst skall on ofverallt ha varit skogbevaxt, ehuru deraf numera blott ringa qvarlefvor återstå. Akerbruk drifves ej alls mera, tilil folje af blåst, kold och eldsprutande berg. Imedlertid uppstår alltid frå- gan, om dessa fysiska foråndringar verkligen varit af så stor betydelse, som man vanligen antager, om ej de gamle annalisterna tillå tit sig ofverdrifter, om man alltid ratt forstått deras uppgifter och ofta icke deri funnit mer ån de innehålla. Invånarnes naringsfång inskrånker sig till boskapsskotsel och fiske, synnerligen det sednare; natur- ligtvis kunde då ej befolkningen vara talrik. Mårkvårdigt ar att den i medeltal alltid blifvit lika och till och med i de mest blomstrande tiderna ej varit storre ån for n'ar- varande: den har aldrig ofverstigit 50,000 personer. (4801 uppgick den till 47,207 personer enligt Stephensen, Is- land i det attende Aarhundrede, Kjobenh. 1808, s. 265). Genom den dåliga forvaltningen, som lange gjorde han- deln till ett monopol och åfven efter dess frigorelse un- derkastede den mångfaldiga band, lades oofverstigliga hin- der i vågen for Islandernes valstand; den nuvarande ge- nerationen liknar ej mera sina fader, som sångér och sa- gor fdrherrligade; deras efterkommande hafva nedsjunkit i armod och nbd; strafvan for det nodvåndiga har ut- slåckt sinnet for den fria utveckiingen, forlamat k'arleken for konst och vetenskap. 2. Lange var Island forborgadt i den norra oceanens skote: hvem kan ofvertygas, att forntidens bildade folk

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82